Maatstaf. Jaargang 12

[p. 417]

[Nummer 7]

L.Th. Lehmann
[Gedichten]

In memoriam

Wij kunnen over haar spreken
alsof wij haar gisteren nog gezien hebben
en morgen weer zullen zien,
alsof zij in een ver buitenland is
en daar alles doet wat levenden doen,
zelfs aan ons denken.
Maar zij is er niet,
zij is niet zij, maar het,
dat nu in een kist, per auto
naar een tuin met stenen wordt gebracht.
Voor ons is niets veranderd
dan dat wij ons beroerder voelen dan gisteren,
maar dat komt wel meer voor.

[p. 418]

Grote traditie

‘Wie schrijft, schrijv'in de geest van deze zee’
schreef Marsman en bedoelde de Middellandse.
Toen ik die zee voor het eerst binnenvoer
kwam ik om half vijf mijn kooi uit om dat wonder te zien.
Het was nog donker en het regende;
de lichten van Gibraltar en Ceuta
leken veel op die van Vlissingen en Breskens.
Toen kwam van stuurboord een wippende slinger dolfijnen
en ik dacht: ‘Ha, toch iets bijzonders’.
De eerste stuurman zei: ‘Kijk, daar heb je de boertjes,
die zie je in de Noordzee ook’.
Schrijven maar.

Ook jullie daar in Japan en Chili!