Maatstaf. Jaargang 12

[p. 339]

Hans Barendregt
Alles of niets

Eros en Psyche, uit hun wit albast,
hadden nooit hun omhelzing kunnen slaken,
maar op een avond, van de rand der kast,
vielen ze omlaag, waardoor hun armen braken.

Ik nam de brokken op en zag verrast
de breuken waar geen schilfers aan ontbraken;
maar jij zei: ‘Gooi dat weg, er blijft een barst,
hoe nauwgezet je 't ook weer heel zou maken’.

Je stond achter de tafel, trots rechtop,
met de geschonden Psyche in je handen,
je hele woning een vernielde pop.

Ik hield je op mijn vingers nog de brok-
stukken van Eros voor; mijn ogen brandden
toen ik je aanzag; je gezicht vertrok.