Maatstaf. Jaargang 12

[p. 253]

I.G.M. Gerhardt
[Gedichten]

Begrafenis van Gerrit Achterberg

voor C. Achterberg-van Baak

Te armoedig nog om bij elkaar te horen
en in onszelf en in elkaar verward,
waren wij daar, een hand litteratoren.
Toen de familie in het kerkezwart
en met een boerse waardigheid verscheen,
werd onze vaalheid nog meer openbaar.

De bloemen overdekten kist en baar.
Daar was hij die ons niet meer nodig had.
Ik zag terzijde van het middenpad
zijn vader, ouder dan Methusalem,
zijn schouders haast gekromd tot aan zijn kruis.
O, toen hij opkeek, hoe geleek hij hem,
die schreef: ‘Daar woonden wij met man en muis’.
Hij hield de handen om zijn doornen stok.
Maar toen de stoet opstommelde en vertrok,
bleef hij alleen. De doornstok in zijn hand
begon te schrijven op het blauw plavuis.
God sta ons bij. - ‘En Jezus schreef in het zand’.

[p. 254]

Concern

Reeds klimt in kluizen naar de hemel
het geld gestapeld in dit Babel.
De lift vaart langs een stalen kabel.

De Molochsmensen, wier gewemel
van gang tot gang is voorgeschreven,
bewaken elkaar op dood en leven.

Stil richt zijn spits naar het heelal
het astronomisch winstgetal.

[p. 255]

Onschone leien

Dat wat geen daglicht ziet
bedrijft in het gebied
der poëzie verraad.

Het dichterschap verried
zijn kiemkracht.

Het begaat

de sluwst inane daad:
Onan spilde zijn zaad.

[p. 256]

In de bergen

Achter de barre wand vandaan
verschijnt, een steengrauw stalactiet,
de ram. Hij daalt naar zijn gebied.
Haast raakt de vacht de voeten aan.

Oeroud, gelijkt hij een profeet:
Elia, in zijn vacht gekleed,
uit Tisbe over de Jordaan.

Asketisch, tot de strijd gereed.

Een die niet wijkt voor het geweld
maar nadert en de horens velt.