Maatstaf. Jaargang 12

[p. 94]

Maurits Mok
Leegte

Armen omhooggewrongen in de stromende
giftige mist, nagels tot op het bloed
in het plafond der verstikking geslagen,
keelholten waarin het weggeworgde leven
steigert en gilt
en zich doodsnikt.

Ik zie niets meer dan leegte,
een gat zo diep als het heelal.