Maatstaf. Jaargang 11

[p. 306]

Jaap Tempelman
Dit is een begin

1

dit lichaam is begin
en beweegreden van leven,
een overdaad te veel
die dwingt te bestaan
met de list van later
na een winterslaap
in geur en geest weer
over de weg te gaan,
het lijk de herfst
van de belevenis.

2

dit opgelegde samenzijn
is tussen deze en gene
zo ver met mij alleen
dat het maar even
wezen zal wat aarde
doorzichtig heeft gedaan,
licht water en wind,
dan zal het bij gemis
aan evenbeelden
inkrimpen uitgaan.

3

maar binnen nu en dan
liggen een paar jaar

[p. 307]

 

lust en massaas vrees,

 

geen daad haalt dood

 

voordat de rechterhand

 

ineens wordt afgebroken

 

tot de dode broeder mus

 

in een cel van deelbaarheid,

 

tussen nagel en hart

 

barst de verkalking.

 

 

 

4

 

 

 

geen stem houdt aan,

 

geen haat gaat langer mee

 

dan de voorhoofdshamer

 

die op de muren breekt,

 

iedere slag legt het af

 

tegen de laatste snik,

 

bloedveten worden dik

 

en zwart binnensmonds,

 

jij en ik rotten samen

 

tot een bodem voor hout.

 

 

 

5

 

 

 

gedichten ritselen na

 

in het slordig overschot

 

dat het gebrek verraadt

 

tijd als een knikker

 

in een kous te steken,

 

gebeuren trekt ons af

 

naar een rest die er niet is,

 

ervaringen geven verlies

 

tot de adem overloopt

 

naar het uur van onze dood.

[p. 308]

 

6

 

 

 

in oude pluche zit stof

 

dat van een lichaam is,

 

doorschoten delen schrift en

 

noem mij de werken de zerken

 

der klerken van al deze werken

 

ze houden een vinger in, ik pas,

 

het licht raakt eraan,

 

voorjaren ontknopen hun gezicht,

 

door hun ogen vallen de doden

 

uiteen in het alfabet.

 

 

 

7

 

 

 

wanneer vervalt de tijd

 

die ik met letters lieg

 

omdat ik per letter ademhaal,

 

een droom wordt de dood

 

van het lopen en staan,

 

de woorden raken geen doel

 

ze missen de sprong om

 

meer dan een spelling te doen,

 

de pen in de hand heeft geen vaart

 

in de naam van het einde.

 

 

 

8

 

 

 

dit lichaam dit begin

 

duurt tot het laatste woord

 

dat deze tijd van angst en vlees

 

aan de man moet brengen,

 

in de slag waarmee mensen

 

tegen elkaar zullen slaan

 

en uiteen gaan vallen

 

zal het te dien einde

 

aan mijn letters ontvallen

 

in duizend maal duizendtallen.