Maatstaf. Jaargang 10

[p. 767]

C. Buddingh'
[Gedichten]

Heeft u al afgerekend?

toen hij dan onder de boom stond
waaraan al zijn dagen hingen,
keurig gerangschikt op nummer en cijfer -
[het was dooddoodstil, geen musje zelfs piepte,
er ritselde enkel iets,
als een dief of een onderjurk],
toen wist hij eensklaps niet meer
wat hij wilde: een bijl? een kar mest?
toch had hij het maar voor het zeggen; ja,
die dag had hij het alleen voor het zeggen -
maar hij zweeg en luisterde ademloos naar
het ritselen, ritselen, ritselen

Inderdaad

inderdaad: het zou fijn zijn
gedichten te schrijven
over [bijvoorbeeld]: nachtegalen,
of jongens, kluiteboer spelend
in een avondschemering, blauw
als de rook uit grootvaders pijp

maar het werd ietwat moeilijk, sinds
de weg naar de hemel geplaveid is
met strontium 90

[p. 768]

Kleine ode aan de liefste

zoals je daar naast mij ligt,
verpakt in je natuurzijden huid,
met je heidsieck-ogen, château-neuf-du-pape-lippen,
je recordhoudsterbenen, je etruskische borsten,
tandschoon als klare drop,
voel ik het in mij vonken en knetteren
als in de motoren van een raket:
en ja, daar raas ik al nieuwe sterren
en zonnestelsel tegemoet

jij bent mijn blijdorp, mijn colosseum,
mijn paaseiland en mijn stad parijs

o, voor één enkele kus van je, liefste,
verhuis ik je door geheel europa

[p. 769]

Heel oud spel

het is een heel oud spel,
maar gelukkig nog vrij eenvoudig te leren

er komen geen stukken bij te pas,
geen stenen, geen schijven, geen fiches, geen kaarten,
alleen, soms, een simpel rekensysteem

het wordt gespeeld met drie of vier benen
[en nog een paar andere benodigdheden]
in een al dan niet opgemaakt bed
[bij gebreke daarvan kan vrijwel ieder
min of meer effen oppervlak dienen,
mits min of meer horizontaal van stand]

het is, als gezegd, een heel oud spel,
maar nog steeds veruit het gezelligste