Maatstaf. Jaargang 10

[p. 733]

Lizzy Sara May
Gestalten / gedaanten

1

De aarde draait op haar blauw statief
en jij draaiend op het blauw van mijn liefde

de aarde huivert in het gebladerte van haar bomen
en jij huiverend in de bladeren van mijn huid

de aarde verheft zich in de vleugels van haar vogels
en jij je verheffend op de vleugels van mijn dromen

de aarde baadt in haar watervallen en rivieren
en jij badend je in mijn haren en mijn mond

de aarde toont trots haar erogene gebergten
en jij je bewegend over mijn drieheuvelland

de aarde drinkt van het zout van haar zeeën
en jij drinkend van het zout van mijn tranen

de aarde kentert het tweeslachtig licht dag en nacht
en jij kenterend het tweeslachtig licht van mijn lachen

de aarde verschuift zichzelf in haar horizonten
en jij verschuivend de horizon in mij

de aarde zoekt zichzelf in de afwezigheid van haar grenzen
en jij zoekend mij in de aanwezigheid van mijn begrenzing

de aarde gevend en nemend de status van haar lichaam
en jij gevend en nemend het lichaam van mijn status

[p. 734]

 

en ik veldtocht zonder soldaat

 

poort zonder stad

 

hand zonder redding

 

en ik die berijdt de drogreden van de vallende nacht

2

Dierbare leegte
onaanraakbaarheid
de zon hangt vol ijspegels
maar smetteloos is het rad van avontuur

wij stromen in alle richtingen
als verspilde melk breiden wij steeds
grotere vlekken
daarin de microben
levende dood
dode nabijheid

klein word je
ver en vreemd
je plant je stappen als bomen
en zijdelings duik ik onder
in het struikgewas
ik volg je in het spoor van je
stralingsgordel en jij
tastend maak je tastbaar

en in de meren spiegel je de
merktekens van je zijn en
niet zijn
en ik
die de rand van de spiegel nader
vol huiver mij brandend aan de

[p. 735]

 

koelte ik plaats mijn merktekens

 

naast de jouwe

3

Tanden groeien door zijn lippen
zoet laat hij haar drijven
lieflijk drijven
zacht en langzaam drijven

wijdbeens is hij haar poort

waaronder zij doorkruipt
nog voelt zij de aarde
warm en bemoedigend
en als de berg niet omvalt
haar niet verplettert
zal hij staan
een hand ophoudend

de andere draagt zij voor zich uit
als een ding
een lieflijk ding
een zacht en langzaam ding
met het litteken van zijn tanden