Maatstaf. Jaargang 10

[p. 532]

Gerrit Kouwenaar
[Gedichten]

Autopsie

Ik keel een woord, de hand
die een ding is
komt terug met een snuf je dood
het brood rijst als een borst, een zee, een brood, ik
overeet mij

kijk dat vlees toch geliefde, het mes
in dit getemde wildbraad open-
baart een raadsel

mens naast mij, innig
en uiterlijk, alsof priklimonade
uitvloeide tot steen, vlees
stolde tot water

het schot is raak geweest

de doodsoorzaak is in taal
op te eten [het verleden
een feestmaal met de hele familie]
uit de warme zaal in sneeuw buitentredend, knort
de taximeter,
is de muur zwartgeteerd, moord
een kijkgat -

[p. 533]

Nog geen eind

De woorden die zich tot dingen verheffen: ik
zie een mens, 60 cm laag, angst
zet het raam open

waarheen leidt dit? ik word koud, raak
een lijk aan, in een punter
komt wie? langszij, honger
dampt vlees weer, smaak
wordt nasmaak

de namen verliezen hun haar, ach-
terdocht stinkt nog, ik sta op
om weg te gaan, scheer mij
glad, slaap

al haast, eten
stel ik uit tot morgen, liefde
is weer een woord, ik blaf weer, ril
nog even na, sluit
het raam -

[p. 534]

Eenvoudig

Luister toch: zet de motor aan: het is
haast het luchtledige
tussen twee monden

zoveel marktlui
zoveel liefde: het is
haast onverstaanbaar

november, een plein met inktgrijze bomen
op de keien stuivend zand, kinderen
martelen foto's, er is een geloof
in stilte

dit moment, deze hand
die blijft uitgestoken, de schouwburg
die als een hond in zijn nest ligt

het is zo eenvoudig en on-
uitbeeldbaar dat ik zelfs stilstaand
mijn weg naar huis vind -

[p. 535]

Carte parlante

Alles smaakt hetzelfde: de dag
eet met alle monden van je lichaam
in een geraamte vol geest
huis ik, een hand
die wit op wit legt, een oog
dat zichzelf sluit van het zien

alles smaakt hetzelfde: een ongelooflijk grof balanceren
op een globe / toestand-
verstening, momentopname / honger
is een wonder, ik ben

niet weg te slaan van het venster, hoop
onophoudelijk dat op breekbare
benen de zee
voorbijkomt -

[p. 536]

Carte muette

Die stenen geur van vlees, vogels blind:
mollen verheffen zich, er brandt
iets in mijn toekomst: waarheen
ik morgen gaan zal
heerst ontzetting

kom in mijn tent honger -
kom in mijn warme tent honger -
waarheen ik morgen gaan zal heerst koude
maar de warmte is levend

en zo geschiedt de grote verdwijning: de zon
een rookspoor, een woord -

[p. 537]

Het mysterie van de werkelijkheid

Nog maar wat doorgaan
met deze misplaatste misverstane grap
die is beurtelings
1: een snelle zelfvernietiging [of althans
het langzame bewuste wurgen van een dichter]
en 2: het leren van denken [dwz lager
en hoger dan een daad van adem]

nog maar wat doorgaan
maar met minder vlees van excuses
over het zg onmogelijke dat ik bedrijf:
de alchemie die zichzelf bewijst
en dergelijke [ik ben zo aards
als een kakkende hond]

doorgaan doorgaan, desnoods [hoewel ik zwak
zal blijken omdat ik lekker
van vlees blijf voorlopig] de liefde
en het eten zó verzwijgend
dat om een voorbeeld te noemen het ijzer
paart met de dood
in uw voorhoofd

maar de geliefde en de geleerden
zeggen mij: dat is het eind der tijden -
uitkijken!