Maatstaf. Jaargang 10

[p. 436]

H.W.J.M. Keuls
Kwatrijnen

1

Een enk'le nacht wist duizend nachten uit,
Een enkel woord kan dragen een geluid
Dat rondom vele stemmen doet verstommen,
En niets is macht'ger dan wat niets beduidt.

2

Zij diende need'rig een verdwaasden god,
Die haar bejegende met hoon en spot,
Tot eens bij nacht hij is voor haar bezweken
En werd haar dienaar in een mens'lijk lot.

3

Ik riep u aan doch wist: gij keert niet weder,
En legde mij vermoeid op de aarde neder;
Toen in mijn slaap begon een zacht geluid
Dat leek uw hartslag schuldeloos en teder.

4

Temidden van het strijdgewoel
Zit ik op een versleten stoel
En moet de doden registreren,
Soms beeft mijn hand maar 't hoofd blijft koel.

[p. 437]

 

5

 

 

 

Uw nacht is zekerheid en blijft in mij:

 

Ik heb uw laatste lachen mogen horen,

 

Een vlaag van warmen wind door 't rijpe koren;

 

Daarna werd het heel stil om u en mij.

 

 

 

6

 

 

 

De nacht, de diepe nacht,

 

Heeft gist'ren u verwacht,

 

Gij hebt den nacht vergeten:

 

Door welke vreemde macht?

 

 

 

7

 

 

 

De dwazen die elkaar hun waan betwisten

 

Ontdekken niets dat zij voorheen niet wisten;

 

Zij draaien hulploos in een maalstroom rond

 

En denken steeds dat and'ren zich vergisten.