Maatstaf. Jaargang 10

[p. 9]

M. Mok
Langer dan ooit

Langer dan ooit is het geleden.
Geen weten overbrugt de afstand meer.
In vage flarden drijft de oude schrik
door mijn herinnering: hoe ik
met ledige, woedende handen,
met angst die mijn ogen verdroogde,
gestaan heb in de stormvlaag van die ramp.

Nu is het de eeuwige avond daarna,
ruimten die zich voortzetten in ruimten,
de dag een neergeschoten vogel
met veren waar nauwelijks bloed aan kleeft,
en nergens meer gefluister of een allerlaatst
rimpelen, geen naakte boomtak die
in een wanhopig gewoontegebaar
naar het langgestorven licht blijft reiken.