Maatstaf. Jaargang 9

[p. 423]

Willem van Toorn
[Gedichten]

De doden

De doden alleen zijn herkenbaar.
Naast de nette kerk onder strak-
geharkt grint liggen zij onaantastbaar,
verrot op hun dode gemak.

Rechtop en een handbreedte hoger
gaan de levenden door met gebeuren
in elkaars metende ogen.
Zij moeten door alle deuren

nog ingaan tot alle kamers:
Slaapkamer. Bed. Korte dood
gestorven op elkaars bloot-
gegeven lieve lichamen.

Huiskamer. Achter vitrage
speelt zich of het weinige
van levenden herkenbare:
mondstanden en gebaren,
theeschenken, eten samen,

of doen alsof, om eindelijk
in de laatste kamer alleen
te worden en onaantastbaar,
dichtgedaan, dode, herkenbaar
elk aan zijn eigen stem.

[p. 424]

Nieuwbouw

Zwevend achter de ruit
zijn wij in onze slaapkamer
vissen in lamplichtwater,
kleden ons schichtig uit.

Betasten angstig het lichaam,
buiken, ruggen, benen:
nog niets gebeurd. Behoedzaam
durven wij ons weer te kleden.

Op een avond, vroeger of later,
als we ons lichaam zien
is het zover: vinnen, water-
vingers. De eerste kieuw.