Maatstaf. Jaargang 9

[p. 382]

Han Foppe
[Gedichten]

Vorstenschool

na jarenlang verschijnen
zich ziend in een spiegel
een hoofd waar het haar uitgroeit
een gebannen koning

sire waar zijn uw handen
ik borg ze weg voor de belasting
sire waar zijn uw benen
zij zijn bevangen door kou
sire waar zijn uw ogen
prinsen die te laat van hun sponde sprongen
(een oude gewoonte)
oorkleppen een zonnebril
een harnas waar liefde dreigde

getuigend dit liederlijk schouwspel
een pad van verraders
een gezicht waarachter de leugen schuilt
kan een opgewonden stem zich afrollen
een striptease waar men naakt uit verschijnt

laag bij de grond als men is
brengt men reuzen tot wanhoop
ergert dwergen door zijn radheid van tong
geen goed ding om te geven
ontvangende schaamte en gebrek aan loon

zo anderen in een kuip ondoorzichtig spek gestoken
zich volvreten teneinde te zien
bekommerd om niets
en daarom bekommerd

[p. 383]

 

wars van vertoon

 

een koppige tong

 

als een fries

 

een pijn

 

een diepe kuil waarop geen woord valt te rijmen

[p. 384]

Twee gedichten

1

twintig jaar
wat is er uiteindelijk geworden
niets meer een mens
die verwoed wil groeien
zonder hoop op herinnering leeft
die zich een stem aanmeet
om het zwijgen te overschrijven

na jaren elk gebaar te kort bevonden
het verkeerde gedaan
gedacht te hebben
komt men zichzelf wel nader
tekortgeschoten
te klein voor zelfs de eenvoudige liefde
alleen
en niet verliefd op zichzelf

2

eens zal het wel gelukken
aarde te benoemen
te beginnen. zeggen. en te groeien
eens spreekt men zich wel uit

[p. 385]

 

omdat men wachtend in het licht gezeten

 

staande de vlam brandend

 

men wel ziend wordt

 

en kan spreken

 

 

 

dan te buigen

 

vocht worden. grond

 

en gaan leven

 

 

 

(iets anders schreef ik nooit)

[p. 386]

Er zijn mensen...

Er zijn mensen
zij maken het woord

de mensen doen met het woord
wat zij willen. dat is
als een manke kat een sprong
naar een vogel

een mens doet met zijn woorden
als een courtisane
hij werkt met zijn ogen
hij werkt met zijn handen
hij is een vingervlug chemicus

een mens hij schrijft:
hier eens was
een zorgvuldig geborgene
werd hij ter aarde
een kip onder de vogelen
een blindgestoken oog

zo schrijft hij.
18 woorden
hij maakt een eenvoudige som:
18 doden 86 geledingen
5 regel 5 centimeter hoog
hij berekent de omtrek
hij berekent de inhoud
hij berekent het oppervlak van het woord
de uitkomst is nul

de uitkomst is altijd nul

dit is zijn enige waarheid.