Maatstaf. Jaargang 9

[p. 324]

Albrecht Haushofek. / 1903-1945
Die Wächter

Die Wächter, die man unsrer Haft gestellt,
sind brave Burschen. Bäuerliches Blut.
Herausgerissen aus der Dörfer Hut
in eine fremde, nicht verstandne Welt.

Sie sprechen kaum. Nur ihre Augen fragen
zuweilen stumm, als ob sie wissen wollten,
was ihre Herzen nie erfahren sollten,
die schwer an ihrer Heimat Schicksal tragen.

Sie kommen aus den östlichen Bereichen
der Donau, die der Krieg schon ausgezehrt.
Ihr Stamm ist tot. Ihr Hab und Gut verheert.

Noch warten sie vielleicht auf Lebenszeichen.
Sie dienen still. Gefangen - sind auch sie.
Ob sie's begreifen? Morgen? Später? Nie?

[p. 325]

De bewaarders

Het personeel dat ons bewaken moet,
bestaat uit beste jongens, uit de dorpen
geronseld en een wereld ingeworpen,
vreemd en vijandig aan hun boerse bloed.

Ze zeggen weinig, maar op hun gezicht
staat af en toe roch wel de vraag te lezen,
waarom wat zich hier afspeelt zo moet wezen,
en 't ver-van-huis-zijn valt nog steeds niet licht!

Ze komen meest uit de oostelijke streken
der Donau, waar al de oorlog heeft gewoed,
ze missen vaak hun ouders, have en goed -

En wachten zwijgend op een levensteken.
Ze zijn als wij: gevangen en berooid.
Of ze 't begrijpen? Morgen? Later? Nooit?