Maatstaf. Jaargang 9

[p. 163]

A. Marja
[Gedichten]

Zien^*

Ineens worden de beelden scherp en gaan -
met zonnebrillen, sommigen met baarden,
met fleurig lichte jasjes haastig naar de
ijzeren hekken die wijd openstaan.

Ze hebben weinig met elkaar uitstaande,
hoe één van zin ze zich ook spoeden naar
wat ze om de hoek niet kunnen zien en waar
ze tot op heden zich steeds los van waanden.

Geluid is uitgevallen - kommentaar
valt niet te geven nu het is beslist
op dit moment in de buurt van die hekken.

Blijf onbewegelijk want elk gebaar
kan maken dat de beelden in een mist
vergaan tot vlekken.

* Dit en het hierna volgende gedicht beide uit Nochtans een christen, oude, herziene en nieuwe gedichten, Stols/Barth, Den Haag, najaar '61

[p. 164]

Hier en daar

Als je daar zijn zult - nee het is een leugen
dat je daar zijn zult, want je bent er niet
tenzij gevangen binnen het geheugen
van wie je raakte en verder raden liet

voorgoed - zelfs dat niet, want ook zij verschieten
van wezen als van kleur: het hier zijn deugt
maar slecht als bron van bitterheid en vreugd -
wat blijft is het vervlieten

van jou, van mij straks - beddingen waarin
zoveel al zijn geschuurd en fijngewreven:
opeengedreven en zichzelf het naast.

Ik heb nog even tijd - moet ik er zin
in zoeken en daar moeizaam vorm aan geven?
Ik weet het niet, maar ik geloof het haast.