Maatstaf. Jaargang 9

[p. 148]

H.W.J.M. Keuls
[Gedichten]

Geef mij...

Geef mij van uw dwalende ogen
Nog een dierbaar uitzicht mee
Op struiken door wind bewogen
Langs een schemer van de zee;

Of op bloesemende bomen,
Overdaad van vlucht'ge pracht,
Weefsel van verspreide dromen
Door het licht tot vorm gebracht.

Alle dingen die ons binden
Zijn van ijle stof gemaakt;
Hoort gij niet achter de winden
't Oude huis dat kreunt en kraakt?

[p. 149]

Aan de oevers...

Aan de oevers van het dodenmeer
Houden de levenden festijnen,
Zij dansen in een klamme sfeer
En drinken lust van koele wijnen.

En als er telkens een verdwijnt
Wordt met geen stem daarvan gesproken:
Een plek in 't water even deint,
De dans gaat verder, ondoorbroken.

[p. 150]

Kwatrijnen

1

In deze kamer gaat een dode om;
Zij kijkt en tast alsof ze iets heeft vergeten,
Maar alles wat geluid gaf is nu stom:
Wat stervend zij vergat zal niemand weten.

2

Een wolk verspert den weg naar het geluk,
De mens hijgt onder een onzichtbaar juk
En wordt bedreigd door warlende getallen;
En een na een vallen de beelden stuk.

3

Het licht roert zich in slippen van den nacht,
Een opgeschrikte droom verloor zijn macht:
Ik zet mijn lippen aan een legen beker
En nergens is er iets dat op mij wacht.

4

Ik weet niet meer waar ik u zoeken moet:
Eens waart gij in mijn hart en in mijn bloed,
Nu zijt gij in afwezigheid besloten
Vanwaar geen roep meer komt en zelfs geen groet.

[p. 151]

 

5

 

 

 

De macht die de aarde en hemelen beweegt,

 

Heeft alle kamers van zijn hart geleegd

 

En hem gedoemd in 't barre licht te vechten

 

Tegen den sluwen geest die wikt en weegt.

 

 

 

6

 

 

 

Er blijft mij niets anders over

 

Dan dat ik mezelf betover

 

Tot een zwervende kat of een vliegende vis,

 

Om weer te weten wat leven is.

 

 

 

7

 

 

 

Achter de voorgoed gesloten deuren

 

Moet gij wachten tot de muren scheuren;

 

Dan misschien voert u een fluisterstem

 

Naar de wat'ren die in stilte treuren.

 

 

 

8

 

 

 

Zuchten en ik hoor mij klagen,

 

Vluchten en ik lijk verslagen,

 

Tot mijn adem zwenken gaat:

 

Luchten en ik word gedragen.