Maatstaf. Jaargang 8

[p. 512]

Han Foppe
[Gedichten]

Heks

zij staat gekarteld van woede

als hij haar nadert
wordt zij een niet onaardig heksje
toemaar verstaat hij uit haar nagels
verwart haar tanden
met een liefkozing in zijn bloed

gelijk heeft hij
zij zàl breken
heksen moeten branden

[p. 513]

Geen gedicht

dit is een brief
geen gedicht

het is alles om de leugen begonnen
het is alles om de mensen begonnen
een mens leeft zijn leugen
een mens liegt zijn gelijk

het is alles
om deze waarheid
dat is:
alles om de onwaarheid
het is alles om de onwaarheid van een mens
dat hij schrijft

een mens
hij droomt

hij droomt van een droom
in een droom in een droom
dat wil zeggen:
hij leeft

hij leeft
bij de gratie van het geloof in zichzelf
en
het kan nog immer niet genoeg gezegd:
het is om de leugen begonnen
het is om de mensen begonnen
het is om het geloof van de mens in zichzelf dat hij schrijft

[p. 514]

 

dit is geen gedicht

 

dit is een bittere aanklacht

 

dit is een brief

 

geen gedicht

 

 

 

voor schrijven is geen droog brood te koop

 

geen grond om te leven

 

geen steen om te staan

 

aarde is aarde

 

en het gras groen

 

 

 

dit is geen gedicht

 

dit is een ongelovige brief

 

een verwijt aan het woord

 

[kwalijke vijand

 

beest ondier]

 

aan het woord dat geen vlees wordt

 

licht wordt

 

zelfs geen stem

 

 

 

dit is geen gedicht

 

er zal nimmer meer

 

een gedicht worden geschreven

[p. 515]

God van de polder

de god van de polder
kijkt wat misnoegd
naar het vocht in zijn aerdenhouten kruik

vreemd? als er geen kip meer gebraden
geen gevilde haas geen koestuk
hem voor de mond valt
als geen boer vrouw kind hem een knieval maakt

het geloof is tanende
denkt de oude. zint op wraak
hij blaast zich een vlam in een hooischelf

[p. 516]

Drie fragmenten

1

met de dood voor ogen
valt het woord op papier
het is zijn laatste wapen

zijn laatste wapen
zichzelf
koud witheet ongekleed gaat het woord

het is nimmer pacifistisch
het woord is altijd een vuist

2

in elke letter verliefd
doch vergeefs is het woord
in elke letter lam
blind
een venerische ziekte

het woord heeft met zichzelf te doen

3

zo zal het blijven
een stem op de aarde
een teken in het zand
daarachter gaat verborgen de mens
met de dood voor ogen
nimmer pacifistisch, vuisten makend
vuisten
als van gesmolten marmer