Maatstaf. Jaargang 8

[p. 81]

J.W. Schulte Nordholt
Voorjaar

Eerst dacht ik: dat is het ijs,
de dooi in de sloot, dat ruisen,
de eb van het eeuwige bruisen
van de bron van het paradijs.

Maar opziende uit mijn dromen
zag ik pas wat het was,
ze maakten een vuur in het gras,
de rook hing tussen de bomen.

Het voorjaar is streng en teder,
een land van licht waar de wind
het water vurig bemint.

Liefelijk is het en edel
met vuur dat de dood voltooit,
met water dat ruisend ontdooit.