Maatstaf. Jaargang 7

[p. 582]

M. Mok
[Gedichten]

Vijftig jaar

in memoriam S.

Vijftig jaar geleden kwam haar licht
boven de einder van de tijd geschoven,
een stip waaruit de rode vlam
van haar bestaan zich heeft omhooggerekt.

Vijftig jaar geleden sprak de dood
zijn vonnis over haar, begon
de reis op ongenade en genade
binnen de grenzen van een lot.

Eén kwart is weggeslagen uit die muur
van jaren. Door de diepe bres
ziet mij een onbewogen hemel aan,
die van het woord dat ik haar na wou zenden
de vleugelslag versteent.

April '56

[p. 583]

Frontgebied

Spervuur van het verdriet.
Miljoenen ogen schieten vonken in mijn huid;
miljoenenvoud loopt een geluid
zich in mijn oorgewelf te niet.

Wild ren ik voor de doden uit.
Over mijn lichaam schuift het frontgebied
nachtwaarts. Elke ster die openschiet
waaiert dezelfde vonkenregen uit.

Mijn benen scheuren wonden in het blinde
onderhout van de duisternis. Ik val
schreeuwend voorover in het vuur.

Ik voel hoe zich de wateren ontbinden
en door mijn lichaam stromen. Uur na uur
verspreiden zij hun stem in het heelal.