Maatstaf. Jaargang 7

[p. 466]

Max Croiset
[Gedichten]

but doth suffer a sea-change
into something rich and strange

Shakespeare

aan de kusten van de landen
heerst een dubbelleven

op de stranden liggen dingen
die de zeeën nemen en weer geven

in die dingen
leven land en water
hand in hand

Windkracht zeven

op de branding berijden mensen een schip
boven hen bevaren meeuwen de hemel
in mijn stoel zit ik op de vlucht van het woord

Blak

stil ligt het strand
geen druppel geluid ontvalt de zee

[p. 467]

Zeewandelaar

ik ga op zee waar ik mijn blik richt
op papier laat ik sporen na
hield ik hier en daar gelijke tred

Abstrakt

voor W. Hussem

is dat een stip op mijn ruit
of een vogel
die van de horizon op mij toevliegt

al is het een stip
ik weet dat hij vleugels heeft

Koraal

de branding spreekt
de hemel denkt
het strand verzwijgt

geen mens weet wat

[p. 468]

Echo

nog
ruist
de regen
in de stilte
na
de regen

Lente

de voorjaarshemel staat in bloei
meeuwen
witte bloesems
dwarrelen boven zee

Tao

de kogelronde ondergaande zon
baant een vlakke weg
tot diep in zee

wordt zo mijn rond
tot recht
in de ogen van mijn lezer