Maatstaf. Jaargang 7

[p. 451]

Lode Bisschop
[Gedichten]

Ver-zoen-ing

Doodsvlinder u fladdert over mijn lichaam
uw vleugeltjes reppen over mijn wang
uw pootjes raken mijn kin even
uw heel klein kopje tuttert over mijn open lies
ik hoor uw lichaampje trillen op de melodie van mijn hartspier

de tikkeltokklop van mijn altijd even late wekker
uw nachtvlinderuil toevert tegen de lichte lamp in mijn bloed
uw boortje draait rad in de turbine van mijn centrale
ik wacht nog

dat uw mondje het arme bloed rood leegzoent

dan geeft u zich aan mijn open hart over in de voorlaatste droom
en zeilt mijn ziel in uw lichte vleugelslag over het zwaluwenwater
en valt zij met biddende wieken in het peilloze lood

[p. 452]

Ordening

[Met dank aan Vasalis en Lucebert]

De idioot baadde in zijn bad
hij schroefde zijn tenen los
en smeet ze over de grond
hij brak zijn benen af
en gooide ze achterna
hij vijlde zijn vingers af
die als bladgoud op de gordijnen stoven

toen klom hij uit het water
en knikkerde met zijn tenen
die balsturiger over de grond rolden
hij wierp ze achteloos in een kamerhoek

daarna plantte hij zijn benen op zijn schouders
zijn armen strekte hij Hindoestaans onder zijn zitvlak
zijn mond gooide hij met een kaakslag open
zijn tong morrelde hij met een schroefdraai los
toen hij zijn hoofd balorig loswikkelen wilde
spoot het bloed goedertieren op de vloermat

van schrik schoot hij het bad in
en het water herstelde de eerzame orde
de orde voet voet hand hand tong tong teen teen

en de idioot aanbad het vuile badwater

[p. 453]

Vogel

Telefoondraden praten uw bezorgdheid
de vogels berichten uw liefde

rustend op de porseleinen potten
langs de spoorbanen
vingen zij de signalen op
uit het hotelvertrek in Deventer
naar het kamertje aan de achterkant
van Den Haag

zij groeven de boodschap in hun oortjes
en legden die op de punt van hun snaveltjes
zij fladderden woorden op hun vleugeltjes
en tjilpten ze op de dakgoot
voor het raamkruis
Daar hoorde ik toevallig
het gesputter van een merel
tegen het stenen raamkozijn.
Ik opende mijn raam
de vogel hippelde binnen
rijmde op mijn tafel
kwitterde in mijn hand
huiverde op mijn schouder
hunkerde naar mijn hart