Maatstaf. Jaargang 7

[p. 209]

Mischa de Vreede
[Gedichten]

Heel mijn korte leven lang.

heel mijn korte leven lang
een en twintig oude jaren
heb ik mijzelf verbeterd
heb ik mijzelf bebouwd
alles alleen genoten
alles alleen geleden
heb ik met mijzelf geslapen
in een eenzame vredige nacht
heb ik mijzelf omhelsd
in het donkere zoetige water
wie wil mij
wie kan mij wat leren
mijn bestwil verwarrend met god
niemand toch lacht met mij
als ikzelf
niemand toch lijdt onder mij
als ik
en niemand weet zo goed
als ikzelf
hoe ik aan de zon mij heb verwarmd
en verbrand

god betere het!

[p. 210]

Omdat ik niet gelukkig ben

omdat ik niet gelukkig ben
omdat ik niet gelukkig ben
omdat ik niet gelukkig ben

o moeder neem mij bij u
in uw dichte schoot
o vader kom mij halen
in uw dood en donker bloed
o god maak mij weer
woest en ledig

[traag en vol verdriet
in het wilde weg
rondspringend in mijn eenzaamheid

mijn gesloten hart vol zomerbloemen]

[p. 211]

Geruisloos en hevig..

geruisloos en hevig
de brede de wrede regens
in de dalen

ik woon op een berg

in de zon

men wacht zich voor wonderen
en woorden weegt men licht
in de dalen

ik woon op een berg

in de zon

weerloos en weergaloos

word ik bewogen

door een ruimschootse liefde

word ik bespeeld

door een goedgeefse taal

maar én voor één
gaan ze dood
in de dalen

want wie ben ik

woonachtig

zo hoog op mijn berg

zo heet in mijn zon

[p. 212]

's Nachts en naakt

het huis heeft zijn handen
om ons dicht gedaan
de hemel tekent een lichte
nacht op de ramen
naakt en nader dan ooit
zijn wij almachtig en eenzaam
als god in frankrijk misschien
worden wij niet moe
van het slapen samen
tillen toch elke morgen
het gonzende geurende lichaam
uit de zachte zwarte liefde
onvoordelig in het licht

[p. 213]

Liefste: als ik dit zeg.

liefste:
als ik dit zeg
is er een lichaam aan het woord
is er veel water
waar dorst was
is er een hemels bloot huis
moedertaal voertaal wordt voelbaar
ik ruik je gezicht
ik zie je genieten
vaderlands zingen je handen mij open
oh hoor toch hoor nou toch hier
een wereld wentelt zich zwijgend
een boom groeit waaiend naar boven
stromende stil
staat de tijd als een zee

zijn wij elkaar zeer bewoonbaar