Maatstaf. Jaargang 7

[p. 190]

Catullus
Passer meae puellae

Lugete, o Veneres Cupidinesque,
et quantum est hominum venustiorum.
Passer mortuus est meae puellae,
passer deliciae meae puellae,
quem plus ilia oculis suis amabat,
nam mellitus erat suamque norat
ipsam tam bene quam puella matrem
nec sese a gremio illius movebat,
sed circumsiliens modo hue modo illuc
ad solam dominam usque pipiabat.
Qui nunc it per iter tenebricosum
illuc unde negant redire quemquam.
At vobis male sit, malae tenebrae
Orci, quae omnia bella devoratis:
tam bellum mihi passerem abstulistis.
O factum male! O miselle passer!
Tua nunc opera meae puellae
flendo turgiduli rubent ocelli.

[p. 191]

Het musje van mijn meisje

Rouwt goden, mensen rouwt, gij klein en groot
Die door wat liefelijk is wordt bewogen:
Het musje van mijn meisje is heengetogen,
Het musje van mijn lieve meisje is dood.

Zij minde 't meer nog dan haar eigen ogen
Het lieve diertje, 't hipte in haar schoot,
Kende zijn moeder als een kindje en floot
Zijn vrouwtje toe, nooit is het weggevlogen.

Nu hippelt het de weg langs van de Dood,
Vanwaar nog niemand ooit is weergekomen;
Vervloekte nacht, die al te gulzig zijt!

Mijn mooie musje hebt ge mij ontnomen.
O wrede slag! Arm musje lief! Nu schreit
Mijn meisje van verdriet haar oogjes rood.

nederlands van w. van elden