Maatstaf. Jaargang 7

[p. 73]

M. Mok
[Gedichten]

Dwaalster

Soms, in de spiegel, ben ik niets
dan een verlate dwaalster
van constellaties, jaren her
verpulverd.

Mijn ogen zien zich aan, bevreemd
wijl zij nog vol staan van een licht
dat in de anderen tot stof
is uitgebrand.

Schaduwen leggen handen op
de naakte lijnen die mijn mond
verlengen tot een stomme kreet
van eenzaamheid.

Ik volg de nachtwind, ik besta
tegen herinneringen in.
Verloren loop ik door mijn slaap
van kim tot lege kim.

[p. 74]

Melkweg

Er kwam een kind naar boven uit de nacht.
De stilte sprak niet; plotseling
stond daar het teken van zijn hoofd
boven de donkere waterspiegel.

Het keek mij aan met ogen zwaar
en zwart van de volstrekte koude
waarin het zich verloren had,
twee sterren vol verduisterd licht,
begeerte die de tijd ternauwernood
had ingeademd of een rukwind sloeg
haar jonge warmte uit elkaar.

En achter deze blindgeworden pijn
opende zich de hemel; kinderhoofd na hoofd,
een uitgebluste melkweg, hing daar stil
te overnachten in het universum.

Onder mijn voeten viel de aarde weg,
er bleef geen houvast over dan mijn armen
die ver boven mijn leven uit
zich naar de toppen van de ruimte rekten
en hielden in de koude stand
totdat hun kracht was opgebrand.

[p. 75]

In het licht

Het huis leunt met zijn schouders aan de grens
van de waarneembaarheid.

Ik sta met ingehouden adem voor de atmosfeer.
De glazen oogopslag der vensters
is volgelopen met een witte brand
die mijn gezicht verschroeit.

Ik wend mijn voeten om. Van overal
grijpt mij het witte naar de keel.

Ik roep met dode stem naar mensen
die in de morgenschemer van dit lichtjaar
voorbij mijn leven zijn gegaan.

Mijn lijf vol vlokken vuur,
buk ik naar schaduwen die vluchten
als ik een hand beweeg.

[p. 76]

Het laatste uur

Weer voor de nacht, alleen
met het ontwaken van die ogen,
wijd open in de muur.
Ik voel mijn naar hun holte weggezogen;
het water op hun grond wordt vuur.

Een vogelbek slaat bloed uit steen;
ik moet zijn hakken in mijn oren doven.

Dit wordt het laatste uur;
de cijfers zijn met as geschreven,
de wijzers zetten koers buiten het leven.