Maatstaf. Jaargang 6

René Gysen
Wees niets...

wees niets
wees wind
de wind is wees
nooit was het water zo uitgeput
als in deze tijd
van doorgaans welingelichte bronnen

wees rots
de rots is
was
de woorden zijn oorden
van verderf

[p. 831]

 

de mens is niets dan scherven

 

van taal en sterren op hun dove zij

 

 

 

de bijlen groeien schots en scheef zegt hij

 

hij kan zijn schouders niet geloven

 

meewarig schudt hij zijn oren op