Maatstaf. Jaargang 6

[p. 754]

L. van Eerden
[Gedichten]

Atheïstisch

geloof niet in woorden
ze glijden langs je heen
als tranen
zonder doel
zonder perspectief
maar in de ruimte blijven ze hangen
trillend en onzelfstandig
als kleine uitgedoofde sterren

geloof niet in woorden
hun cohaesie is gering
als diffuse lichtstralen
waarvan de lichtbron is uitgedoofd
gaan ze een onzekere weg
door dichte mist
en met een belachelijke overmoed
zoeken ze naar een reflector

geloof niet in woorden de onzekere
maar
wat rest ons dan?

Solitair

als ik klonk gelijk de psalmen van Strawinsky
zou hij naar me luisteren
maar nu ik mijn gevoelens verhul

[p. 755]

 

in klankloze woorden

 

gaat hij achteloos voorbij

 

 

 

als mijn geest zich verhevigde

 

in één lichtend brandpunt

 

zou hij zich naar mij toekeren

 

als een ongebroken lichtstraal

 

die zich nu reflecteert

 

op een matte spiegel

 

 

 

al mijn verlangens

 

als schijndoden

 

trachten zich leven in te zuigen

 

door woorden

 

maar vallen ademloos terug

 

in een luchtledig

 

dat zich niet vermag op te heffen

 

zonder zijn tussenkomst

Leven in 1957

met nietsziende ogen
lopen we door
onder de schouders van de tijd
onze handen zijn leeg
ons hart is zwaar als lood
maar onze hersens registreren alles
in alphabetische registers
terwijl onze mond glimlacht

[p. 756]

 

we bewegen ons

 

met gezichten vol persoonlijke efficiency

 

langs de opgeworpen barricaden

 

van het dagelijks contact

 

waar geen dromen mogelijk zijn

 

uitgezonderd illegaal

 

 

 

we kennen de illustie

 

en trachten haar in stand te houden

 

met wereldwijze ogen

 

en telkens als dit mislukt

 

weten we dit:

 

ons leven is nog niet begonnen

Reizen in de tijd

op het schakelbord bewustzijn
beginnen plotseling
lampen aan en uit te gloeien
wijzers slaan uit
naar het verleden
en op de telex der herinnering
lijken geelgeworden portretten
al te snel
in donkere kleuren te ontbranden
als schilderijen van Rouault

[p. 757]

 

met elke nieuwe projectie

 

tracht ik [je] dichter te [be]naderen

 

maar de herfst is begonnen

 

en bij nauwkeuriger beschouwing

 

zie ik slechts een krantenfoto

 

technisch schema zwart/wit

 

via instrumenten

 

overgebracht door woorden

 

die het leven vergeten hebben

 

------------------

 

ik blijf je zoeken tussen deze regels