Maatstaf. Jaargang 5

[p. 855]

W. van Maanen
Vier kwatrijnen voor Antonia

1

Duizend facetten gaf hij aan haar ziel,
de Slijper, op zijn eeuwig-wentlend wiel:
hij wilde dat het licht van alle vreugd'
en aller smarten schaduw in haar viel.

2

O bloem, o zoete vrucht, o gaaf kleinood
uit aarde's ondoorgrondelijke schoot -
o, waarom is mijn liefde niet genoeg?
kan ik dan niets doorgronden tot den dood?

3

Mijn woorden liggen na hun dagvertier
te dromen aan den oever van 't papier -
zij spreekt: haar stem strijkt als een zomerwind
over de rimpels van mijn woordrivier.

4

Zijn wij gerijpt? is dit de wereldherfst?
hielden wij niets uit onze zomervlucht
dan deze donkre, heimweezware vrucht?
o, proef dan, hart, voordat de wereld sterft!