Maatstaf. Jaargang 5

[p. 753]

J.B. Charles
Zuid-Holland

Hier hebben vogels
het voor het schreeuwen
en voor het schrijven
van hun namen
in de hemel boven
vlossige regenbomen,
die hier krampachtig
maar onvoldoende
wortelen in onmachtig-
zwarte moerasgrond,
nauwelijks drooggepompt
door de gemalen.
Boerehoeven zijn hier
nederzettingen in de breedte,
onder riet, aan het riet,
langs zorgvuldig beschreven
veenwaterkanalen.
In dompige schuren
wordt onmondig vee
gevangen gehouden;
en op elkander gedreven
spuiten de beesten
met hete slagen
dagelijks nieuw leven
op voor harde meesters.
Boven pompen de stieren,
onder melken de meiden,
de stroom houdt niet op
voor de zuivelfabrieken,
voor de veemarkt in Leiden.
Kalveren, lammeren.

[p. 754]

 

voorgangers, martelaren,

 

het mes wikkelt ze los

 

uit de dampende huiden;

 

zacht smoort het vlees in de pot

 

en op het perkamenten omhulsel

 

schrijven mannen in zwarte jassen,

 

met zwarte hoeden,

 

[van de wol van de schapen]

 

godgeleerde tractaten.

 

De vissen die hier wonen

 

weigeren boven te komen

 

om die geschriften te lezen.

 

Zij denken: deze onnatuur kan

 

nog honderd jaar duren maar dan,

 

pas dan op voor de zee en onze rivieren!

 

Onze orde komt weer terug!

 

Op de bodem van een van de plassen

 

werken nijvere dieren

 

aan het geheime bevrijdingsplan.

 

De vogels vermoeden het al jaren.

 

Straks zullen zij zich aan de kant

 

van de opstandelingen scharen.