Maatstaf. Jaargang 5

[p. 457]

Hans Andreus
Zes liefdesgedichten

Dagelijks

Je bent een keramiek,
een duur dier, een arme
engel zonder hemd.

En ik heb je zo lief als een harp,
als een stilte op zee,
als een vrouw en de gouden god of godin
in je mens en zo lief als een mens.

Hier blaft mijn duivel:
nar, hondse hond, getikte geest,
hier blaft mijn duivel tegen de goden.

Daarom: roep de zon
en laat het dagelijks vleugelvlug
ogenblik dansen, - dansen in het verdeelde huis
van mijn lichaam, mijn dagelijks lichaam.

[p. 458]

Door de nacht heen

Wij slapen ons moe van liefde,
slapen in het vurig bed
van de zon en onder
de ademende lakens later van de stilte.

Je kijkt me werkelijk aan.
Ik vlieg weg in je ogen.
Wij zien van beneden of boven,
lieveling,
onze lichamen
gaan,

onze lichamen
gaan,
die het licht in de dingen hartstochtelijk beschrijven.

[p. 459]

April

Voor N.

In het scheef licht van lucht en aarde,
temidden van brede bebladerde bomen,
wacht ik op de duiven, de duiven
die je komst vooraf zullen gaan.

Kijk ik naar water, een vijver
waarin de zon zwermt en hoor ik
het onaandoenlijk schreeuwen van kinderen,
scherp in de laatgekomen lente.

[p. 460]

Meer weet ik niet

Ik slaap naast je op deze aarde,
ik slaap naast je op deze wereld,
ik slaap naast je in deze tijd.

Omdat ik het wilde,
omdat jouw ogen en mijn ogen
erom hebben gevraagd.

Omdat je borsten, je donkere driehoek,
omdat mijn lichaam en mijn blind zaad
erom hebben gevraagd.

Meer weet ik niet van het licht.
Meer weet ik niet van de duisternis.
Meer weet ik niet van het licht.

[p. 461]

Wanneer

Wanneer ik bij je ben
zoek ik het donkere wapenschild,
schaduwschild tussen het maanlicht,
maanlicht gevangen in de tempelpilaren,
in de menselijke tempel, het lichaam van je liefde.

[p. 462]

Langs de weg

Langs de weg van je lichaam,
waar ga ik met mijn twee handen?

Jij in de slaap toegevallen,
waar ga ik met mijn twee ogen?

Ik heb hier in mijn hand, kijk,
het hart van het heelal.

Kijk er naar, kijk er naar,

zie het in je slaap.