Maatstaf. Jaargang 4

[p. 857]

Jan H. de Groot
De belofte

En het geschiedde op de hoek der straat
dat zij tussen de mensen even wachtte.
Zij zag hem komen en ook dat hij lachte
en voegde reeds haar passen naar zijn maat.

Maar hij hield haar terug, arm om haar schouder.
Zij wist het al en wendde 't hoofd terstond
en sloot de ogen en hij vond haar mond.
Toen gingen zij, beiden een beetje ouder.

Slechts even was haar hand terzij geweken;
een klein, argloos gebaar, dat zoveel meer
en zoveel duidelijker spreken wou
maar dat zij inhield bij het oversteken.
Hij wist toch wel hoe zij hem keer op keer
en tot in eeuwigheid ontvangen zou.