Maatstaf. Jaargang 4(1956-1957)– [tijdschrift] Maatstaf– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 801] [p. 801] Ellen Warmond Gedichten De nadagen van Prometheus Prometheus is vergeten en vergeven maar spelend met de resten van de vonken staat nog de zingende mens en de dansende de bewegende en veelbewogene kortom de leerling der liefde en eist een weerwoord de wereld wijst hem een wachthuis geen duister huis voor een huidgesprek geen donkere kamer voor een oogafdruk een spiegelcel waarin de jaren - afgestompte narren - zich telkens trager gaan herhalen hij loopt zijn eigen voeten tegemoet wordt gegroet door een hand die hij wantrouwt in zijn langzaam verschalende adem vindt zijn zingen steeds kariger voedsel zijn dansen wordt een stapvoetse gewoonte zo sterft hij op weg naar de waarheid op 2 passen afstand van het gelijk. [pagina 802] [p. 802] Ballade van de ondervoede onschuld In eerbiedige schoenen besluipen spitsvondige voeten de brandneteltuin van een voormalige waarheid en bloedende gieters besproeien de bodem aanmatigende harken bijten de aarde gras giftig als gas bijt in de beet en verderop - bemanteld door zwartgelakte rokken - zijn de rechtschapenen doende om de gestolen schaduw van je lichaam te schilderen in de kleuren van een geordend maatschappelijk lichaam een offerblok van de beschaving op dierbaar dierlijk penselen zij de sjablone baarlijke duivel wel weten zij alles zij kennen de gongslag voor het onheil en de juiste zendtijd van de nachtegaal - stilte gewijde wijsvinger - maar wie ontbolstert nog de zachte pitten der verbeelding en welke huid ontsteekt vrijgevig nog licht aan dit 1-cellig spel? [pagina 803] [p. 803] wees daarom voorzichtig zij zingen het antwoordboekje van de bovenmeester maar zij begraven je ontvoerde adem onder de paddestoelen der ontbinding. Reisplan Niet de dorstlessende woorden wanneer het oog door zout en zand verschroeid liefde denkt en zegt maar niet spreekt en niet opziet neem dan de bedelstaf der stilte aan bekleed niet de huid met geluid betreed de woestijn van wij en weet geen eenzaamheid is even onherbergzaam. Achter glas Jij wil de kathedralen van de taal 6 letters gotische liefde achter gebrandschilderde ramen daarin zie ik ontstaan het staaroog der vervalsing [pagina 804] [p. 804] geloof me niet in woorden woont de adem zomin als goden wonen in de tempels ik kan wel liefste zeggen met een mondvol waanzin die buiten jou geboren is maar dan laat ik je dansen met mijn schaduw ik kan wel bidden maar niet anders dan geef ons heden ons dagelijks lichaam en kleed ons met de huid van de beminden ik breng geen fresco's in je ogen aan ik noem je mond een voorhistorisch jachtvuur ik wil de oerwoudangsten van het bloed onder ogen zien 4 heidense ogen ik ben met een sprinkhanenhonger gehecht aan je voedzame aarde pampa van dorst noem mij geen regen ik noem je ja en amen jij zegt overgave ik toon je aan de liefde is een bodemloze hand maar jij vraagt wat bewijst dat? Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd