Maatstaf. Jaargang 4

[p. 553]

Ad den Besten
[Gedichten]

Tegen mijn verlies

De sterren staan hoger dan ik
in het heelal genoteerd.
O goden afgekeerd,
gij vindt in uw ogen van blik

geen spoor van mij, geen spoor
meer van mijn verschoten ster:
ik ben al sinds eeuwen her
alleen een vloek in uw oor.

Wat zou ik, o blind bestier,
klein onder uw sterren, klein?
- Ik kan niet tegen mijn
verlies, ik vloek en ik tier.

Maar dat is genoeg om te zijn.

[p. 554]

Licht

Licht, - als ik uit het licht verdwijn,
wegzink van tussen zijn beminden
tot waar het mij niet meer kan vinden,
dan is het waar het niet kan zijn.

Licht - want het is zo goed geweest
dat ik het nergens kan vergeten:
het staat nog als een helder weten
in dode ogen, blinde geest.

O licht der wereld, het is goed
om zo te wachten, wétend onder
de domme waatren, op het wonder
dat tussen ons beginnen moet:

dat ik met al uw doden mee
die in het donker slapend waken
als plankton aan de dag zal raken;
dat gij uit mij zult wakker maken
het lichten van uw glazen zee.

[p. 555]

Het water van Kanaän

Het water moet in de mond
van Adam zijn geweest,
totdat het zichzelf bevond
een monster zonder geest.

Toen heeft het dom en log
zijn lippen vaneengeduwd.
Water - geen naam had het nog:
hij heeft het uitgespuwd.

Maar ik, wat moet ik doen
nu het in mij terug wil zijn?
Water - één woord als toen
het werd tot menslijk domein.

O woord dat ik heb tegoed,
o mens die ik word, spreek gij
de naam die het hebben moet
en het ligt als een hond aan uw voet
of het water is wijn
voor mij.

[p. 556]

Nazomer

Het is nog geen herfst genoeg
om in mijzelf te verhechten;
ik moet mijn haar losvlechten
uit mijn wortels, - het is nog te vroeg.

Maar onder mijn huid verdringt
zich al een gevoel van zwammen:
een heksenkring van lamme
bedoelsels, te vroeg verinkt.

Ik teken in spiegelbeeld
die cirkel van tatouering
aandachtig na, een keerkring
van doodsdrift onverdeeld. -

Diep over mijzelf gebreid,
verward in mijn wortelwindsel,
spin ik, star in mijn spinsel,
de boodschap uit: het-is-tijd.

Maar dat heeft een spiegelzin:
het is tijd voor een nieuw begin.

Maarn, augustus 1956