Maatstaf. Jaargang 4

[p. 252]

S. Vestdijk
Acrostichon^*

Reik hem de lauwerkrans. De honden huilen.
Eeuwen te laat is aan de eer voldaan.
Maak 't standbeeld hóog, dat zij het niet bevuilen.
Bijt, blafferts, in uw eigen domheidswaan.
Raak met uw muilen de andere niet aan.
Als overmande mocht hij in haar schuilen.
Nu zal het nageslacht de kunst verstaan
De schilder voor zijn bijslaap in te ruilen.
Sluit Saskia niet uit, de eerste, die
Achter dit jagen door de tijd ontwaakte.
Stierf ook de zoon? Wat leefde in die drie
Kind'ren der fantasie, de trots van wie
In uiterste ootmoed ied're uitvaart wraakte,
Adem van vormen die de schilder maakte?

* Van boven naar beneden worden door de beginletters van dit sonnet de namen ‘Rembrand’ en ‘Saskia’ gevormd, door de beginletters, telkens van de achtste lettergreep de namen ‘Hendrikje’ [de j is door een i vervangen] en ‘Titus’. Daar tussenin, op onregelmatiger afstanden, komen van boven naar beneden de letters voor van de woorden ‘laster’ [eerste tot en met zesde regel], ‘liefde’ [negende tot en met veertiende regel] en ‘meelij’ [vijfde tot en met tiende regel].