Maatstaf. Jaargang 4

[p. 86]

J. van Wageningen
Nocturne

25 maart 1943

Die weide noem: asphodelos.
Ga zéér behoedzaam, demp uw tred.
Een schim glipt uit de rand van 't bos
Het weivlak over naar het wed

En duikt onder een horizon,
Eén nevel verder dan 't verdriet,
Waarin uw hart niet leven kon,
Slechts wachten. En om niet, om niet.

Nu schik die doodsbloem tot een tuil
Voor d'asloze urn, waar 't hart verstomt.
En kruip zelf in een lege kuil
Tot d'Oordeelsdag. Die óók niet komt.