Maatstaf. Jaargang 3

[p. 869]

T. Goede Waagen
Gedichten

Het kind

Nu ligt het daar in bed
en onttrekt zich slapend
aan de avondval
die ons hart ontwapent
en aan de tijd herinnert.
Zijn wereld kent geen tijd
die men verdoet, benut,
maar in zijn argeloosheid
speelt het de uren heen,
totdat iets in hem welt
en het zich, enkel kijkend,
aan ons ten voorbeeld stelt.

[p. 870]

Maatschappelijk

lk zit ik ben kantoor
de moeder die mij wierp
werd op haar beurt geworpen
een gooi is steeds een gooi
wat lelijk is of mooi
in landelijke dorpen
en einders aan de plas
het riet wuift achter voor
één zondag in de week.

De geest die schepping was
zit in de stalen stoel
gebonden en op slot
de worp is haast kapot
van daden zonder doel
die het verlangen doden
het groot verlangen dat
de brand steekt in de stad
en medemensen velt
en oud zeer weg wil wassen
en schimmel uit wil vegen
en poten nieuwe bomen
aan de kant van oude wegen.

Ik zit ik heet kantoor
zo is de macht van geld
een muur staat achter voor
en dromen zijn te loor.