Maatstaf. Jaargang 3

[p. 866]

Ellen Warmond
Gedichten

Dezen en genen

Dezen en genen gingen
anderen bleven en niet
de moedigsten hoeden het stroeve
overschot van de opstand

door lange tanden in het land
geworteld bergen zij slaven
tussen twee huidlagen. graven
wel holen voor heden maar geven
geen vuistslagen in het gezicht
van een schaamteloze toekomst

dezen en genen gingen
geboren als oogsters van overmoed
anderen bleven achter
begraven als zaaiers van zaagsel.

Horen & zien

Slapende oren horen
dat de dromen het leven spellen
van achter naar voren
sterven geboorte

wakende ogen lezen
dat het hart het welsprekende lichaam
oplost in tijdnood en dat men
druppelsgewijs leeft te sterven

dat men sterft door zichzelf te vergeten

onhoorbaar onzichtbaar
ondenkbaar.

[p. 867]

Tekens

De stilte borduurt op de huid
het teken van de buigzame abstractie
liefde bv maar hoe?

de viervoetige liefde vermetel
jagend of kruipzuchtig sluipend

of de hoogmoedige liefde
die bergen begroet als gelijken

de adem beschrijft in de avond
het buigzame teken der liefde

maar handen lezen te langzaam
en kiezen te iaat het verkeerde.

Rekenen

1 + 1 is alleen maar twee
voor schoolse ogen
1 + 1 is niemand is een ander

maar telkens verloren en telkens
anders teruggevonden draag
ik je uitkomst met me mee
- een rond getal tussen goed en kwaad ik
reken je voor aan de stad aan de straat
dan aan de deur [een open vraag]
aan de trap van gister naar vandaag

en elke trede onder mijn voet
heet ja of nee
maar nooit voorgoed.

[p. 868]

Miniatuur

Er was een stilte van zijdepapier
rondom je lichaam gewikkeld

je ogen waren wit van zwijgen
je lippen kusten elkaar

in je mondhoek zat nog een kruimel taal

je zuchtte achter een glimlach.

Kleine partituur

ik: aan wat anders dan aan de klassieke

dwaalverwantschap geven

we telkens weer een stem op hoge poten?

jij: ach je weet het toch wel de liefde

de roodgekamde trots

de fanatieke pelgrim

wij: dat schreef je in je adem

we lazen:

als ik mijn handen op je huid afstem
en alle bladen van je bloed omsla
dan zing je wel - amabile -
twee maten hooggestemde tranen

maar je hoort niet
dat ik je in mineur speel.