Maatstaf. Jaargang 3

[p. 311]

Juliette Hoornbeek
[Gedichten]

Leestekens

ik mors
de punt-komma
van mijn voetstap
door de witheid
van de winter
zoals een oude dame
brood strooit
voor de mussen

ik werp
de uitroeptekens
van mijn lach
door de grijsheid
van de sneeuwlucht
zoals een postbode
zijn brieven
in de bussen

ik draag
het vraagteken
van mijn hier-zijn
door de verlatenheid
van de aluinen straten
tussen
de witheid
van de winter
en de grijsheid
van de sneeuwlucht

[p. 312]

Vogels

Als kind
vond ik eens
een dode vogel.
Ik wou hem begraven
het graf versieren
met steentjes
en bloemen.
Maar moeder zei
dat dode dieren vies
zijn en zij wierp hem
tussen duim en vinger
in de asbak.

Toen ik vanmorgen
in mijn tuin
een dode duif vond
heb ik gedaan wat
toen niet mocht.
Ik heb met mijn hand
een graf gegraven
en hem veilig
in de aarde
geborgen.

[p. 313]

III

 

op de rimpels

 

van je voorhoofd

 

schrijf ik

 

tekens van mijn liefde

 

 

 

in de oksels

 

van je lippen

 

nestelt zich

 

de vogel van mijn kus

 

 

 

in het tuinhuis

 

van je ogen

 

woont

 

de krekel van mijn lach

* Vogels I werd afgedrukt in het Decembernummer 1953 van de eerste jaargang van Maatstaf, blz. 595.