Maatstaf. Jaargang 2

[p. 856]

G. Pleiter
[Gedichten]

Randstad

De neonlampen liegen daglicht op de hoeken,
het station van glas wordt in de voornacht groot
en waaierende autolichten zoeken
om het circuit naar sporen van de dood.

De buitenwijken liggen volgepakt met dons,
de wollen huizen gaan in wollen deuren open,
onhoorbaar op hun veren voeten lopen
de mensen in de zachte straat van spons;

de lucht bekleed met wolken en met daken,
voert het gedempte gonzen aan,
en op de ingeslapen pleinen staan
agenten onze stilten te bewaken.

[p. 857]

Het oude land

Zacht is het zonlicht in de nieuwe wijken
wanneer de wind de wolken heeft ontbladerd,
en door geen doezelige buien te bereiken
liggen de plassen glanzend-wit dooraderd.

Maar in de vochtige Decembermorgen
komen opeens de blauwe werklui aan,
de schoppen in een kleine kar geborgen;
hun komst tast het verstilde leven aan,

want heel de morgen ligt het vormeloze zand
tussen de tegels en de blootgekomen buizen
en kleine kindren door de kou gebrand
bouwen er haastig primitieve huizen.

Ik wist niet meer hoe onder dunne stenen
in deze winterstad van mist en zon
het oude land woont, nooit voorgoed verdwenen,
maar doodser nog dan ik vermoeden kon.