Maatstaf. Jaargang 2

[p. 733]

Jan Engelman
Psalm 91

Gedeelte van Arnhemse Psalm, tekst voor een cantate, geschreven tot herdenking van den slag om Arnhem.

Die in de schuilplaats is gezeten
der allerhoogste Majesteit,
die zal vernachten onvergeten
en Almachts schaduw uitgespreid.
Zoo zal ik zeggen van den Heere:
mijn toevlucht en mijn bastion,
vertrouwde God, Gij kunt het keeren,
Die nimmer eindigt of begon.
Hij zal u redden uit de strikken,
het slagnet van den vogelaar,
Hij zal u nimmer doen verstikken
in pestverderf van schade zwaar.
Hij zal u dekken met Zijn vlerken,
betrouwen schenkt Zijn vleugelpaar.
Zijn waarheid is, zoo gij zult merken,
uw rondas en uw beukelaar.
Gij zult niet vreezen voor het dreigen
en toeslaan van den schrik des nachts,
noch door den pijl ter aarde zijgen
die overdag vliegt onverwachts.
Vreest niet in donkerheid te sterven
aan pestilentie's wandlend vuur,
noch voor het openlijk verderven
dat u verwoest op 't middaguur.
Er zullen duizend mannen vallen
naast u en aan uw rechterhand
tienduizend mannen zullen vallen.
Alleen, het komt niet aan uw kant.
Gij zijt het die den val der boozen
naast u met eigen oog aanschouwt

[p. 734]

 

en omgeschud het goddelooze

 

dat zijn rondeel heeft opgebouwd.

 

Gij zijt mijn vrije burcht, o Vader,

 

op U alleen heb ik bestek;

 

den Allerhoogste, niemand nader,

 

heb ik gesteld tot woonvertrek.

 

Daar kan geen kwaad mij nog genaken,

 

geen geeseling met felle roe;

 

geen plaag zal mijne tent aanraken

 

wanneer Gij vouwt den voorhang toe.

 

Hij zal Zijn engelen gelasten

 

te waken op mijn eenzaamheid,

 

ik zal niet in den blinde tasten

 

langs wegen der verlatenheid.

 

Zij dragen mij op lichte handen

 

langs de spelonk des ondiers heen.

 

Mijn voet gaat veilig door de landen

 

en stoot zich aan geen stronkelsteen.

 

Op leeuw en adder zult gij treden,

 

beducht voor kracht, noch doodsvenijn.

 

Gij zult den jongen leeuw vertreden,

 

uw voet zal op den draakskop zijn.

 

Hem help Ik uit, zoo spreekt de Heere,

 

dewijl zijn ziel Mij heeft bemind;

 

op hoogten waar hem niets kan deren

 

stel Ik die met Mijn naam begint.

 

Roept hij Mij aan, Ik zal hem hooren,

 

in de benauwdheid vindt hij Mij.

 

Ik red hem snel, hij wordt herboren

 

tot leven onbedreigd en vrij.

 

Ik zal met langheid zijner dagen

 

verzadigen hem gansch en al.

 

Naar eeuwig heil zal Ik hem dragen

 

en uit doen rusten in Mijn dal.