Maatstaf. Jaargang 2

[p. 304]

Theun de Vries
Virgo

Soms wilde ik je bewaren
zoals ik je vond:
onaantastbaar de haren,
onbekend de mond.

Achter de wenkbrauwbogen
droom die mij ontvlucht,
bruine gesternten der ogen
dieper dan die der lucht:

een in zichzelf besloten
geheim van vrouwlijkheid,
nardus nooit vergoten,
geborgen kostbaarheid.

Maar niemand kan zich weren
tegen de aardse wet,
tegen het donker regeren
dat de vrucht in bloesem zet -

Nooit zal ik kunnen behouden
wat levend en vluchtig wil zijn;
het hert roept zijn lief in de wouden,
de druif stort wijn.

Ook in jou zal spreken
wat nabijheid wil en bezit:
en de dag komt dat ik zal breken
wat ik als oerbeeld aanbid.