Maatstaf. Jaargang 1

[p. 784]

Pierre Kemp
Gedichten

Sensatie

Een glanzende geur uit het zuiden
zweeft in gordijn tot mij nader.
Een ruisen meent mij te beduiden,
dat ik weer eens ben vader.
Dit wil ik ook nooit vermijden,
maar die glans van dit geurend gordijn!
Wat zal men me er 't kind om benijden
en wie mag er de moeder van zijn?

Tegen de zon

De spiegel van de middag staat niet stil.
Over de bomen jaagt hij naar het westen.
Hij weet niet, dat ik hem niet meer hebben wil
en hem haat om zijn resten.
Om het stuk sintel waar ik op sta
en rond hem heen en weder ga.
Wat betreur ik mijn kleine mond en
het weinige slijm daarin gestoofd!
Hoe gaarne had ik zijn vuurspuit-ronde
met een magnifieke fluim gedoofd!

Rijk van het eeuwige veld

De nacht is weer groter dan de dag
met alleen de intrigerende zon
en dat mengsel van vals en goed gezag,
waarmee zij haar spel begon.
Het is nu zo diep- en donkerstil,
zo roerend toch en zo zonder-geld,
dat mijn ik ernstig uit mij treden wil
naar het Rijk van het Eeuwige Veld.

[p. 785]

Goede raad

Vertel het maar tegen uw dekens,

zo dadelijk is het nacht

en geeft elkander de tekens

in zulk een uur verwacht.

De maan schijnt op een wijzer,

het cijfer heeft geen zin,

het is toch zo laat als ijzer

en goud, als koper en tin.

Tegen de dag

Er is iets uit de zon gegaan

en niemand weet waarheen.

Het heeft ergens voor een deur gestaan,

waarachter 't donker scheen.

Toen hebben ze tegen het licht gezegd:

Wij houden niet van de Dag.

Wij zijn bij de Nacht in bed gelegd

en aanbidden een Zwart Gezag.

IJlgesprek

Spreek ik met het Poortje Slaap? Ik wacht!
De droom, gebrandschilderder dan de dag
der zon, acteert de gehele nacht
en spreekt soms van achter de dodenvlag.

Om dood te zijn, kom ik niet hier!
Dié rust zoek ik nog niet voor mijn dier.
Ik wil nog eens spelen met wat ging voorbij
en wens dit ook van sommigen naast mij.
Wij ontmoeten elkaar daar weer, verbaasd.
Spreek, Poortje Slaap, ik heb haast!