Maatstaf. Jaargang 1

[p. 45]

Maurice Gilliams
Media vita

Het smaakloos waterglas bemorst de lippen
in nachten zonder lucht, bij 't brood der armen;
vóór 't open venster krijst het broed der zwermen;
het huis vergruizelt in de macht der stilte.

Door slaaploosheid versteend, dichtbij de stranden,
zien wij elkaar gelijk we zijn in dromen;
het duizendjarig zand verschroeit de woorden;
de tempelrust verpulvert het verlangen.

Zo blijft er niets meer over van de dagen,
als wij nog enkel wachten op het sterven;
liefderijk samen, zoeken wij de zerken
dwars door de wanden heengeleid der kamer.