Maatstaf. Jaargang 1

[p. 19]

Mies Bouhuys
De boom

Aan de nagedachtenis van Martinus Nijhoff

Nog vóór ik was geboren
stond hij al in de tuin
de vogels uit te horen
die wiegden op zijn kruin.

's Nachts lag ik dikwijls wakker
en luisterde naar hem,
het zong in al z'n takken:
een menselijke stem.

En eens, in Mei, geloof ik,
zag ik hem van dichtbij.
Ik klom omhoog, toen schoof ik
wat bladeren opzij.

Daar zat ik als een merel,
daar werd mijn hart doorboord
om wat hij van de wereld
gezien had en gehoord.

Nu is hij omgevallen;
het stormde onverwacht.
Houthakkers met hun allen
hebben hem weggebracht.

Eén zag de andre bomen
die bleven staan en zei:
die zullen hoger komen,
maar nooit zo hoog als hij.