Lux. Jaargang 1

Regina Pacis

Dit lied zij van Uw lieflijkheid doorgeurd,
met kleuren van uw scapulier gekleurd,
toch vind geen namen ik om U te noemen,
geen klanken om Uw wezenheid te roemen,
het lijnwaad van Uw Meimaand is gescheurd.

Het hart der aarde, Moeder, is melaats,
der mensen harten zijn verhit en dwaas,
de rijpe luchten scheuren van geruchten,
de zielen - desolaat- in angsten zuchten,
Uw hart alleen is toevlucht en soelaas,

Dit machtig hart, zo rijk aan overdaad,
waar slechts het hart des Zoons te boven gaat,
het goddelijke hart van Jesus Christus,
dat schuldeloze Lam, dien overzoeten Ichthus,
dat, spijts Longinus, slaat en immer slaat.

Weer bloeit de aarde in een nieuwe Mei,
reeds preludeert het juublend orgeltij
der vogels die zich zullen paren,
maar 't christenhart zong nimmer zijn laetare
bracht Gij geen vrede door Uw heerschappij.

Martins Bruyns.