Lux. Jaargang 1

Vluchtelingen

Nog een gebergte, nog een woestijn,
wat stinkende stammen en we zijn
't ontzinde westen ontsprongen;
een wereld waar kinderen zongen
den lof van doodslag en slavernij.
Wij trillen van honger, maar voelen ons vrij!

Mijn zenuwen schreeuwen om sneeuw.
Verduurden ze niet een eeuw,
die huichelend teemde van vrede,
die waanzin teelde met rede,
die maanziek kwijlde een wellekom
aan Antichristen in velerlei mom?

Mijn handen beven naar zon,
van toen die grimmige tijd begon,
dat wij doken in giftige dampen,
in donker van oorlog en rampen,
in nevels van angsten en verraad,
in helsche liefde en hemelschen haat!

Daar, tegen fondanten heuvelkop
doemen kobalten wouden op,
vol vleeschbeluste lianen,
met slangen en stalen varanen,
reptielen waarvoor de panter beeft....
Maar wij hebben in Europa geleefd.

Mathias Kemp.