Lux. Jaargang 1

[p. 3]

‘Het worde Licht’ door Mgr. P.I. Verriet
Apost. Vic. van Curaçao

In de branding van de wereldworsteling voor de vrijheid, voor de erkenning van de door God aan iederen mensch gegeven en door God geheiligde rechten, is dit tijdschrift geboren, een vredeswerk, dat op bescheiden wijze wil meewerken, niet om den oorlog, maar om den vrede te helpen winnen.

Het is een verblijdend teken, dat het verschijnt op dit kleine niet onbeduidende stukje vrij Nederland, dat Curaçao heet, juist in dezen tijd.

‘LUX’ is zijn naam.

Licht verspreiden is zijn doel, over de velerlei vraagstukken, die het leven, speciaal die het Curaçaosch gemeenschapsleven raken, en die zich ná den oorlog zullen voordoen. Licht verspreiden in de geesten en de harten van zoovelen, als er geroepen zullen worden, om in onze gemeenschap, heel bijzonder onze katholeke gemeenschap, een vooraanstaande plaats in te nemen, en de geestelijke ontwikkeling van ons volk te helpen uitbouwen.

Het licht der Christelijke beginselen, dat uitstraalt van Hem, Die van Zichzelven gezegd heeft: ‘Ik ben het Licht der wereld: Die Mij volgt, wandelt niet in de duisternis,’ moet geheel het leven, zoowel individueel als maatschappelijk, bestralen, Het moet doordringen in iedere menschenziel, die volgens Tertulliaan's woord, van nature Christelijk is, en daar de kiemen van Goddelijk leven, en van de daaruit opbloeiende Christelijke beschaving, openleggen en ontwikkelen.

De natuur maakt geen sprongen. Alles groeit en ontwikkelt zich volgens de wetten van geleidelijkheid. Het rijk van den geest en de bovennatuur is evenzeer aan deze wetten onderworpen. Wat met Paulus gebeurde op den weg naar Damascus, toen zijn menschelijke trots tegen de rotsen te pletter geslagen, en hij, in één oogenblik door Gods genade van een der felste Christus-vervolgers, een der vurigste Christus-volgers, een van zijn machtigste Apostelen werd, is geen regel, maar blijft uitzondering. Met Gods genade is er in ons geestelijk leven een gestadige ontwikkeling van goed naar beter, en van beter naar best, totdat wij den graad van geestelijke ontwikkeling bereikt hebben, die God in Zijn Alwijze Voorzienigheid voor eenieder bestemd heeft.

De geestelijke ontwikkeling van een volk is evenzeer aan deze wetten van geleidelijkheid gebonden. Zij laat zich niet dwingen en opdringen door ‘kultuurkamers’ en dergelijke. Deze hebben alleen in zoover waarde, als zij ontstaan zijn uit de zich openbarende behoeften van een volk, en als zij de aanwezig zijnde krachten stimuleeren om zich te wijden aan de verdere ontwikkeling van een volk. Door geleidelijke ontwikkeling moeten de factoren wakker geroepen en de omstandigheden geschapen worden, waaronder het mogelijk is een volk tot een hoogeren graad van ontwikkeling en beschaving te brengen. Zoo lang deze factoren en deze omstandigheden niet aanwezig zijn, is iedere arbeid vruchteloos.

Sint Thomas leert het, dat er een bepaalde graad van stoffelijke welstand noodig is voor het beoefenen van de deugd, voor de beleving van de Christelijke zedeleer, m.a.w. voor de Christelijke beschaving.

Feller aanklacht tegen en feller veroordeling van de liberale economie, het liberale loonstelsel, de liberale opvatting van het

[p. 4]

familie-leven, de woningtoestanden, zooals er, helaas, nog maar al te veel hier gevonden worden, is wel niet denkbaar. Had men de plannen van den grooten emancipator van ons Curaçaosch volk, Monseigneur Niewindt. omtrent het vormen van dorpen, met kerk en school in het midden, maar gesteund en tot uitvoering gebracht, hoe geheel anders zou Curaçao er uitzien.

Dit woord van den grooten Aquiner is de formuleering van den logischen gedachtengang en de gedragslijn van de Kerk de eeuwen door, om niet alleen het geestelijk heil harer kinderen, - vanzelfsprekend komt dit op de eerste plaats en is al het andere daaraan gecoördineerd, - maar ook hun sociale en economische belangen ter harte te nemen, en deze naar vermogen te bevorderen. Men heeft het der Kerk wel eens kwalijk genomen, en nog zijn er, die het doen. Wat heeft de Kerk met economie, sociologie enz. te maken?

De Kerk weet wat zij doet, zij kent haar plicht en haar zending, het geluk der mensheid te bevorderen. Zij heeft het de eeuwen door gedaan. Lees de geschiedenis der Pausen. Lees heel bijzonder de sociale encyclieken van de laatste Pausen.

Van haar begin af heeft de Kerk, niet met dwang en geweldmiddelen, maar geleidelijk, de Christelijke beschaving opgebouwd. Hoe revolutionair haar leer en zedewet ook stonden tegenover de leer en zedewet der toenmalige wereld, steeds heeft zij langs den weg van ‘infiltration pacifique’, om een modern woord te gebruiken, gearbeid, om de wereld op de Christelijke beschaving voor te bereiden, en deze in de geesten en harten wortel te doen schieten. De beide groote Apostelvorsten, Sint Pieter en Sint Paul zijn er het voorbeeld van. Sint Paulus' vlammende redevoeringen en brieven waren er alleen maar op gericht, om de geesten en de harten wakker te slaan voor het aanvaarden van de Waarheid, die hij uit Christus' eigen mond vernomen had. Hij richtte zich tot alle standen, geleerden en ongeletterden, wist met iedereen om te gaan, en aan iedereen de waarde van het leven te leeren, de vrijheid der kinderen Gods. Op de Akropolis van Athene, de vergaderplaats van het denkende gedeelte van het volk, sprak hij. En toen hij de verrijzenis van het lichaam ter sprake bracht, zeiden ze: Daar moeten wij u nog eens over hooren. Het verlangen naar de onsterfelijkheid, dat in iedere menschenziel sluimert, een heel sterk bewijs voor de onsterfelijkheid der ziel zelf, - was wakker geroepen.

En Sint Pieter, steunend op Christus' woord: ‘Op deze steenrots zal Ik mijn Kerk bouwen,’ - op Christus zending: ‘Weid Mijne lammeren, weid Mijne schapen,’ - op Christus' belofte: ‘Zie, Ik ben met U tot aan de voleinding der tijden,’ heeft een gezagstheorie en gezagsapparaat opgebouwd, dat de eeuwen door als een lichtende zuil te midden der menschheid heeft gestaan, waarheen bij allen twijfel en onzekerheid de menschheid haar oogen heeft gericht. Slechts tot haar schade en schande heeft een deel der Christenheid deze lichtzuil losgelaten.

Moge dit tijdschrift licht brengen in veler geesten en harten, en dat op velerlei gebied.

Moge het met Gods zegen, zij het op bescheiden wijze, bijdragen om de beschaving en ontwikkeling van ons volk op hooger peil te brengen.

Dit is onze eenige wensch.