Lutherse Bijbel (1648)

Het xx. Capittel.

Begrijpt het begin van het sevende ende laetste Gesicht, waer in eerstelijck weder-haelt wort den inhoudt van den voor-gaenden text, ende dat in drie deelen: I. Bindt een Engel den Drake. II. Wort hy weder ontbonden. III. Wat op de ontbindinge volgen sal.

[fol. 131r]

I.1

ENde ick sagh eenen Engel van den Hemel dalen, die hadde den sleutel tot den Afgront, ende een groote keten in sijne hant.

2

Ende Hy greep den Draeck, ⁺ de oude Slange, welcke is de Duyvel ende de Satan, ende bandt hem ^a duysent jaren:

+ Apoc. 12,9.

a De duysent jaren moeten beginnen, doe dit Boeck is gemaeckt: want de Turck is aller-eerst nae duysent jaren gekomen; ondertusschen zijn de Christenen gebleven, ende hebben geregeert, tegen des Duyvels danck: maer nu wil de Turck den Paus te hulpe komen, ende de Christenen uyt-roeyen, dewijle niets helpen en wil.

3

Ende wierp hem in den Afgront, ende sloot hem daer-in, ende versegelde boven daer op, dat hy de Heydenen niet meer verleyden en soude, tot dat vol-eyndt wierden duysent jaren: ende daer-nae moet hy los worden eenen kleynen tijt.

4

Ende ick sagh stoelen, ende sy saten daer op; ende haer wiert gegeven het oordeel: ende de zielen der gener, die onthooft waren om des getuygenisse Iesu, ende om des Woorts Godts wille, ende die niet aen-gebeden en hadden het Dier, noch sijn beelt, ⁺ ende niet ontfangen en hadden sijn merck-teecken aen hare voor-hoofden, ende op hare hant: dese leefden ende regeerden met Christo duysent jaren.

+ Apoc. 13,16. cap 14.9, 11

5

Maer de andere dooden en wierden niet weder levendigh, tot dat de duysent jaren vol-eyndt wierden. Dit is de eerste op-standinge.

6

Saligh is die ende heyligh, ⁺ die deel heeft aen de eerste op-standinge: over sulcke en heeft de tweede Doot geene macht; maer sy sullen Priesters Godts ende Christi zijn, ⁺ ende met Hem regeren duysent jaren.

+ Apoc. 2,11. cap. 10,14.

+ Ies. 61,6. 1 Petr. 2,9. Apoc. 1,6. cap. 5,10.

II.7

ENde wanneer duysent jaren vol-eyndt zijn, sal de Satanas los worden uyt sijne gevanckenisse:

III.8

ENde sal uyt-gaen om te verleyden de Heydenen in de vier hoecken der Aerde, den ^b Gog ende Magog, om haer te vergaderen in eenen strijt; welcker getal is als het zant aen de Zee.

b Gog ende Magog) dat zijn de Turcken, die van de Tartaren af-komstigh zijn, ende de roode Ioden heeten.

9

Ende sy traden op de breedte der Aerde, ende om-ringden het heyr-leger der Heyligen, ende de geliefde Stadt: ende het vyer viel van Godt uyt den Hemel, ende verteerdese.

10

Ende de Duyvel, diese verleydde, wiert geworpen in den vyerigen Poel ende swavel, ⁺ daer het Dier ende de valsche Propheet was, ende sullen gequelt worden dagh ende nacht, van eeuwigheyt tot eeuwigheyt.

+ Apoc. 19,20.

11

Ende ick sagh eenen grooten witten Stoel, ende den genen die daer op sat, voor wiens aen-gesichte vloodt de Aerde ende de Hemel, ende haer en wiert geene stede gevonden.

12

Ende ick sagh de dooden, beyde groot ende kleyn, staen voor Godt; ende de boecken wierden op-gedaen: ⁺ Ende een ander Boeck wiert op-gedaen, ⁺ ’t welck is des levens: ende de dooden wierden geoordeelt nae de schrift in de boecken, nae hare wercken.

+ Dan. 7,10.

+ Dan. 12,1. Phil. 4.3. Apoc. 3,5. cap. 13,8.

13

Ende de Zee gaf de dooden, die daer in waren; ende de Doot ende de Helle gaven de dooden, die daer in waren: ende sy wierden geoordeelt, een yegelijck nae sijne wercken.

14

Ende de Doot ende de Helle wierden geworpen in den vyerigen Poel. Dat is de tweede Doot.

15

Ende so yemant niet en wiert gevonden geschreven in het Boeck des levens, die wiert geworpen in den vyerigen Poel.