Lutherse Bijbel (1648)

Het xix. Capittel.

Begrijpt de uyt-voeringe van het oordeel des Anti-Christs ten jongsten dage, in drie deelen: I. Hoort Iohannes een vreugden-gesangh der uyt-verkorenen over de straffe des Anti-Christs. II. Spreeckt een Engel met Iohanne van dit oordeel. III. Wort beschreven de toe-komste Christi ten oordeel.

I.1

DAer nae hoorde ick een stemme grooter scharen in den Hemel, ⁺ die seyden: Hallelu-ja! Heyl ende prijs, eere ende kracht, zy Godt onsen Heere:

+ Apoc. 7.9, 10. cap. 12,10.

2

Want waerachtigh ende rechtveerdigh zijn sijne oordeelen, ⁺ dat Hy de groote Hoere veroordeelt heeft, welcke de Aerde met hare hoererye verdorf, ende heeft het bloet sijner Knechten van hare hant gewroken.

+ Apoc. 15,3. cap. 16,7.

3

Ende sy seyden ten tweede-mael: Hallelu-ja! ende de roock gaet op eeuwighlijck.

4

Ende de vier-en-twintigh Outsten, ⁺ ende de vier Dieren vielen neder, ende aen-baden Godt, die op den Stoel sat, ende seyden: Amen, Hallelu-ja!

+ Apoc. 5.8, 14.

5

Ende een stemme ginck van den Stoel: ☜Lovet onsen Godt alle sijne Knechten, ende die Hem vreesen, beyde kleyn ende groot☞.

6

Ende ick hoorde een stemme eener groote schare, ⁺ ende als een stemme grooter wateren, ende als een stemme stercker donderen, die seyden: ☜Hallelu-ja! want de almachtige Godt heeft het Rijck in-genomen.

+ Apoc. 14,2.

7

Laet ons verblijden ende vrolijck zijn, ende Hem de eere geven: want de bruyloft des Lams is gekomen, ⁺ ende sijn Wijf heeft haer bereydt☞.

+ Matth. 22,2. cap. 25.6, 10.

8

Ende haer wiert gegeven, om haer te bekleeden met reyne ende schoone sijde (☜de sijde nu is de gerechtigheyt der Heyligen☞.)

II.9

ENde hy seyde tot my: ⁺ Saligh zijn de gene, die tot het Avont-mael des Lams beroepen zijn. Ende hy seyde tot my: Dit zijn waerachtige woorden Godts.

+ Luc. 14,15.

10

Ende ick viel voor hem tot sijne voeten, om hem aen te bidden. ⁺ Ende hy seyde tot my: Siet toe, en doet het niet; ick ben uw’ mede-knecht, ende uwer Broederen, ende der gener, die het getuygenisse Iesu hebben. Bidt Godt aen. ⁺ (het getuygenisse Iesu nu is de geest der prophetie.)

+ Apoc. 22,8.

+ 1 Ioh. 5,10. Deut. 6,13. cap. 10,20. Matth. 4,10.

III.11

ENde ick sagh den Hemel op-gedaen: ende siet, een wit peert, ⁺ ende die daer op sat, ⁺ hiet Getrouw ende Waerachtigh, ende oordeelt ende strijdt met gerechtigheyt.

+ Apoc. 6,2. Apoc. 1,5. cap. 3,14.

+ Het Woort Godts heeft d’overhant tegen de Bescherm-heeren des Paus, ende daer en helpt geen weeren.

12

^* Ende sijne oogen zijn als eene vyer-vlamme, ende op sijn hooft vele kroonen: ende hadde eenen Naem geschreven, die niemant en wist, dan Hy selve.

* Apoc. 1,14.

13

Ende was bekleedt met een kleedt, dat met bloet besprengt was: ende sijn Naem heet Godts Woort. ⁺

+ Ioh. 1,14. 1 Ioh. 1,1.

14

Ende Hem volgde nae het heyr in den Hemel op witte peerden, ⁺ bekleedt met witte ende reyne sijde.

+ Apoc. 3,4. cap. 7,13. cap. 19,8.

15

Ende uyt sijnen mont ginck een scherp sweert, dat Hy daer mede de Heydenen slaen soude, ⁺ ende Hy salse weyden met de yseren roede. Ende Hy treedt de wijn-persse van den wijn des grimmigen toorns des almachtigen Godts.

+ Psal. 2,9. ende 110,6. Apoc. 2,27. cap. 12,5.

16

Ende heeft eenen Naem geschreven op sijn kleet, ende op sijne dye, alsoo: ☜Een Koninck aller Koningen, ⁺ ende een Heere aller Heeren☞.

+ 1 Tim. 6,15. Apoc. 17,14.

17

Ende ick sagh eenen Engel in de Sonne staen; ende hy riep met een groote stemme, ende seyde tot alle vogelen, die onder den Hemel vliegen: Komet, ende vergadert u tot het avont-mael des grooten Godts:

18

Op dat ghy etet het vleesch der Koningen, ende der Hooft-lieden, ende ’t vleesch der Stercken, ende der peerden, ende der gener die daer op sitten; ende het vleesch aller vryen ende knechten, beyde der kleynen ende der grooten.

19

Ende ick sagh het Dier, ende de Koningen op Aerden, ende hare heyren vergadert, om eenen strijt te houden met dien, die op het peert sat, ende met sijn heyr.

20

Ende het Dier wiert gegrepen, ende met hem de valsche Propheet, die de teeckenen voor hem dede, door welcke hy verleydde, die het merck-teecken des Diers namen, ende die het beelt des Diers aen-baden. Levendigh wierden dese beyde in den vyerigen poel geworpen, die met swavel brandde.

21

Ende de andere wierden gedoodt met het sweert des genen, die op het peert sat, dat uyt sijnen mont ginck: ende alle vogelen wierden sat van haer vleesch.