Lutherse Bijbel (1648)

Het xiij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Wort beschreven een Dier, ’t welck uyt de Zee op-komt, hebbende seven hoofden ende tien hoornen. II. Wort beschreven een ander Dier, ’t welck uyt de Aerde op-komt, hebbende twee hoornen.

I.18

ENde ick tradt aen het zant der Zee, ⁺

+ Het derde Wee, de Pauslijcke grouwel in ’t wereltlijcke wesen.

1

Ende sagh een Dier uyt de Zee klimmen, ⁺ dat hadde seven hoofden, ende tien hoornen; ende op sijne hoornen tien kroonen, ende op sijne hoofden namen der lasteringe.

+ Het XIII. Cap. Gr.

2

Ende het Dier dat ick sagh, was eenen luypaert gelijck, ende sijne voeten als beyren-voeten, ende sijnen mont eenes leeuwen mont: ⁺ ende de Draeck gaf hem sijne kracht, ende sijnen stoel, ende groote macht.

+ Imperium Romanum desertum à Graecis, translatum ad Germanos per Papam.

3

Ende ick sagh een van sijne hoofden, als ware het doodelijck gewondt; ende sijne doodtlijcke wonde wiert heel. Ende de gantsche Aerd-bodem verwonderde hem des Diers:

4

Ende baden den Draeck aen, die het Dier de macht gaf; ende baden het Dier aen, ende seyden: Wie is dit Dier gelijck? ende wie kan met hem krijgen?

5

Ende hem wiert gegeven een mont, ⁺ om te spreken groote dingen ende lasteringen: ende hem wiert gegeven, dattet met hem duerde twee-en-veertigh maenden lanck.

+ Het Dier is het Roomsche Rijck, ende sulcx, doe ’t noch Heydensch was.

6

Ende het dede sijnen mont op tot lasteringe tegen Godt, om te lasteren sijnen Naem, ende sijne Hutte, ende die in den Hemel woonen.

7

Ende hem wiert gegeven om te strijden met de Heyligen, ⁺ ende haer te over-winnen: ende hem wiert gegeven macht over alle geslachten, ende spraken, ende Heydenen.

+ Apoc. 11,7.

8

Ende alle die op de Aerde woonen, baden het aen; ⁺ welcker namen niet geschreven en zijn in het levendige Boeck des Lams, ⁺ dat gedoodt is van ’t begin der Werelt.

+ Ier. 17,13.

+ Apoc. 3,8.

9

Heeft yemant ooren, ⁺ die hoore.

+ Luc. 8,8. Apoc. 2.7, 11, 17, 29. cap. 3.6, 13, 22.

10

Indien yemant in de gevanckenisse leydt, die sal in de gevanckenisse gaen: indien yemant met den sweerde doodt, ⁺ die moet met den sweerde gedoodt worden. ^* Hier is verduldigheyt ende geloove der Heyligen!

+ Gen. 9,6. Matth. 26,52.

* 1 Petr. 1,7. Apoc. 14,12.

II.11

ENde ick sagh een ander Dier op-klimmen van de Aerde; ⁺ ende hadde twee hoornen, gelijck als het Lam, ende sprack als de Draeck.

+ De Paus richtet sijn Rijck weder op.

12

Ende het doet alle macht des eersten Diers voor hem: ende het maeckt, dat de Aerde ende die daer op woonen, aen-bidden het eerste Dier, ⁺ wiens doodlijcke wonde heel geworden was.

+ Apoc. 13,3.

13

Ende het doet groote teeckenen, ⁺ so dattet oock vyer van den Hemel doet vallen voor de Menschen:

+ Matth. 24,24.

14

Ende verleydt die op Aerden woonen, ⁺ om der teeckenen wille, die hem gegeven zijn te doen voor het Dier: ende segt den genen die op Aerden woonen, Dat sy het Dier een beelt maken souden, dat de wonde van den sweerde hadde, ende levendigh geworden was.

+ Apoc. 12,9.

15

Ende hem wiert gegeven, om den beelde des Diers den ^a geest te geven, op dat des Diers beelt soude spreken; ende maken, dat, welcke des Diers beelt niet en souden aen-bidden, gedoodt souden worden.

a Geest ende spreken is, dat het doende is, ende niet een doot beelt; maer het heeft sijne rechten ende ampten in swangh gaende.

16

^* Ende het maeckte al te samen, de kleyne ende groote, de rijcke ende arme, de vrye ende knechten, dattet haer een merck-teecken gaf aen hare rechter-hant, oft aen hare voor-hoofden:

* Apoc. 14,9.

17

Dat niemant koopen ofte verkoopen en kan, ’t en zy dan, dat hy dat merck-teecken, ofte den naem des Diers, ofte het getal sijn’s naems hebbe.

18

Hier is wijsheyt. Wie verstant heeft, die over-legge het getal des Diers: want het is een’s Menschen getal; ende sijn getal is ^b ses hondert ende ses-en-tsestigh.

b Dat zijn ses hondert ende ses-en-tsestigh jaren: soo lange staet het wereltlijcke Pausdom.