Lutherse Bijbel (1648)

Het iij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Waerschouwt d’Apostel tegen de eer-gierigheyt ende het lichtveerdigh oordeelen sijn ’s Naesten. II. Beschrijft hy het mis-bruyck ende het rechte gebruck der tonge. III. Vermaent hy tot sacht-moedigheyt ende vreedsaemheyt.

I.1

LIeve Broeders, ⁺ een yegelijck en onder-winde hem niet een leeraer te zijn; ende wetet, dat wy dies te meer oordeels ontvangen sullen. ⁺

+ Matth. 23,8.

+ Matth. 7,1. Luc. 6,37.

II.2

WAnt ☜wy feylen alle menigh-vuldelijcken☞. Maer wie oock in geen woort en feylt, die is een volkomen man, ende kan oock het gantsche lichaem in den toom houden.

3

Siet, de peerden houden wy in de toomen, dat sy ons gehoorsaem zijn, ende wenden haer geheel lichaem om.

4.

Siet, de schepen, hoe wel sy soo groot zijn, ende van stercke winden gedreven worden, so worden sy nochtans om-gewendt met een kleyn roer, waer die henen wil, diese regeert.

5

☜Alsoo is oock de tonge een kleyn lidt, ⁺ ende richt groote dingen aen☞. Siet een kleyn vyer, wat een groot bosch steeckt het aen?

+ Prov. 12,18. cap. 15,2.

6

Ende de tonge is oock een vyer, een werelt vol on-gerechtigheyt: alsoo is de tonge onder onse leden, ende bevleckt het gantsche lichaem, ende ontsteeckt alle onse wandelinge, als sy van de Helle ontsteken is.

7

Want alle nature der dieren, ende der vogelen, ende der slangen, ende der Zee-wonderen, worden getemt, ende zijn getemt van de Menschelijcke nature:

8

Maer de tonge en kan geen Mensch temmen, dat onrustigh quaet, vol van doodelijck vergift.

9

Door haer loven wy Godt den Vader; ende door haer vloecken wy den Menschen, ⁺ nae het beelt Godts gemaeckt.

+ Gen. 1,26.

10

Uyt eenen mont gaet lof ende vloeck. Het behoort, lieve Broeders, also niet te zijn.

11

Welt oock een fonteyne uyt een gat soet ende bitter?

12

Kan oock, lieve Broeders, een vijge-boom olyven, ofte een wijn-stock vijgen dragen? Alsoo en kan oock een fonteyne geen sout ende soet water geven.

III.13

WIe is wijs ende kloeck onder u? die bewijse met sijne goede wandelinge sijne wercken, in de sacht-moedigheyt ende wijsheyt.

14

Maer hebt ghy bitteren nijt ende twist in uwe herten; so en beroemt u niet, ende en liegt niet tegen de waerheyt.

15

Want dat en is de wijsheyt niet, die van boven af komt; maer aerdsch, menschelijck, ende duyvelsch.

16

Want waer nijt ende twist is, daer is on-ordre, ende enckel boos dingh.

17

Maer☜de wijsheyt van boven af, die is ten eersten kuysch; daer-nae vreedsaem, bescheyden, laet haer geseggen, vol van barmhertigheyt ende goede vruchten, on-partijdigh, ende on-geveynst.

18

Maer de vrucht der gerechtigheyt wort gezaeyt in vrede, den genen, ⁺ die den vrede houden☞.

+ Gal. 6,8.