Lutherse Bijbel (1648)

Het viij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Verhaelt den Apostel de uyt-nementheyt des Heeren Christ, boven de Priesteren des Ouden Testaments. II. Wijst hy aen, waer in het Nieuwe Testament voor-treffelijcker is, dan het Oude.

I.1

DAt is nu de somme, ⁺ daer wy af spreken. Wy hebben een sulcken Hoogen-priester, die daer sit ter rechter-hant op den stoel der Majesteyt in den Hemel:

+ Psal. 110,1. Ebr. 1,3.

2

Ende is een Bedienaer der heylige goederen, ⁺ ende der waerachtiger Hutte, welcke Godt op-gericht heeft, ende geen Mensch.

+ Ebr. 9.11, 12.

3

Want een yegelijck Hooge-priester wort in-geset, ⁺ om te offeren gaven ende offerhanden: daerom moet dese oock wat hebben, dat Hy offere.

+ Ebr. 5,1.

4

Indien Hy nu op Aerden ware, so en ware Hy geen Priester: terwijle daer Priesters zijn, die nae de Wet de gaven offeren:

5

Welcke dienen den voor-beelde, ende der schaduwe der Hemelsche goederen, ⁺ gelijck de Goddelijcke antwoort tot Mosen sprack, doe hy de Hutte vol-eyn-digen soude: ☜Siet toe, sprack Hy, dat ghy alles maeckt nae het beeldt, dat u op den bergh getoont is☞.

+ Exod. 25.9, 40.

II.6

MAer nu heeft Hy een beter Ampt verkregen, als die een’s beteren Testaments Middelaer is, ’t welck oock op betere beloften staet.

7

Want indien gene, het eerste, onberispelijck geweest ware, so en soude geene plaetse tot een ander gesocht worden.

8

Want Hy berisptse, ⁺ ende seyt; ☜Siet, de dagen komen, spreeckt de Heere, dat Ick over het huys Israëls, ende over het huys Iuda, een nieuw Testament maken wil:

+ Ier. 31,31, etc.

9

Niet nae het Testament, dat Ick gemaeckt hebbe met hare Vaderen, in dien dagh, doe Ick haer by de hant nam, om haer uyt te leyden uyt Egypten-lant: want sy en zijn niet gebleven in mijn Testament, so en hebbe Ick haer oock niet willen achten, spreeckt de Heere.

10

Want dat is het Testament, ⁺ dat Ick maken wil den huyse Israëls, nae dese dagen, spreeckt de Heere: Ick wil mijne Wet in haren sin geven, ende in haer herte wil Ickse schrijven; ende wil haer Godt zijn, ende sy sullen mijn volck zijn:

+ 2 Cor. 3,3.

11

Ende niemant en sal sijnen Naesten leeren, ⁺ noch yemant sijnen Broeder, ende seggen: Bekent den Heere. Want sy sul-len My alle kennen, van den kleynsten aen, tot den grootsten toe:

+ Ies. 54,13. Ioh. 6,45. 1 Cor. 2,10. 1 Ioh. 2,20.

12

Want Ick wil genadigh zijn hare ondeugden; ende hare sonden, ende hare ongerechtigheden en wil Ick niet meer gedencken☞.

13

Als Hy seyt, Een nieuw, so maeckt Hy het eerste out: wat nu out ende over-jaert is, dat is nae by sijn eynde.